MEXICO-STAD — Terwijl ik onlangs door de heuvels aan de rand van de stad reed, brulde de 1996 Volkswagen Kever van Janette Navarro als vanouds. huizen torenden overal op als betonnen blokken — en tussen het drukke stadsleven viel direct iets op: de Kevers waren overal.
Navarro geeft wat extra gas en haalt moeiteloos een limoengroene Kever in, gevolgd door een met rode en gele strepen. Niet veel later schiet een felblauwe Kever voorbij, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
“Geen enkele andere auto komt hier naar boven,” lacht ze. “Alleen de vocho.”
De Volkswagen Kever — of ‘vocho’ zoals inwoners hem hier noemen — mag dan in Duitsland zijn uitgevonden, in wijken als Cuautepec bij Mexico-Stad is hij onbetwist koning van de weg. dit stukje bergachtig Mexico-Stad is zelfs liefkozend omgedoopt tot ‘Vocholandia’.
De Kever hoort bij de cultuur van de stad, nog sinds de eerste exemplaren als taxi verschenen. Zijn sympathieke vorm is wereldwijd iconisch geworden — niet zomaar kreeg hij de bijnaam ‘auto van het volk’.
Na het stoppen van de productie van het klassieke model in 2003 en het stoppen van de nieuwere variant in 2019, neemt het aantal Kevers razendsnel af in deze metropool van 23 miljoen mensen. Toch, de straten van Cuautepec kleuren nog altijd opvallend vaak kevergroen, geel en roze.
Taxichauffeurs zoals Navarro zijn de ‘vaste kern’. Ze zweren bij de vocho: betaalbaar én de motor achterin geeft het net dat duwtje voor de steile straten hier. de Kever is ondanks zijn leeftijd verrassend krachtig — dat kan menig stadsauto niet navertellen.
Navarro begon acht jaar geleden met rijden in haar Kever, zodat ze haar drie kinderen te eten kon geven en hen naar school kon sturen.
“Als mensen vragen wat ik doe, ben ik trots: ik ben vochera!” vertelt Navarro, net vóór de Internationale Dag van de VW Kever. “Deze auto houdt mij en mijn gezin overeind. Het is méér dan m’n werk — het is mijn passie.”
In heel Cuautepec zie je oude Kevers — sommigen met afgebladderde lak, anderen juist prachtig opgepoetst. Iedere eigenaar drukt er zijn of haar stempel op.
Zo rijdt een chauffeur rond in een knalblauwe Kever genaamd ‘Gualupita’, met aluminium vlammen rondom het VW-logo. Een ander koos voor roze en wit, inclusief kattenogen op de koplampen — nog wat unieker dan de gemiddelde Keukenhof-tulpenbus.
Toch ziet niet iedereen de toekomst rooskleurig in. Volgens monteur David Enojosa, wiens familie al decennia een garage runt, wordt het steeds moeilijker om onderdelen op de kop te tikken sinds Volkswagen vijf jaar geleden stopte met maken. Parts zoeken? Uren scrollen op Marktplaats, garage in, garage uit.
“Met deze trend verdwijnen ze in twee, drie jaar uit het straatbeeld,” voorspelt Enojosa, terwijl hij het smeer van zijn handen wrijft. “Vroeger lag de schuur vol vocho-onderdelen — nu moet je alles tweedehands van een sloop halen.”
Het komt niet zelden voor dat een klant met een verweerde bout aan de balie verschijnt. Voor een keverkoppeling of iets banaals als een ruitensproeier — je móet het geluk een handje helpen.
Vandaag heeft klant Jesús Becerra geluk. Enojosa tovert net een gloednieuwe bout uit de lade. Maar anderen draaien soms dagenlang rondjes door de buurt op zoek naar dat ene verloren schakelaartje — sommige Kevers belanden zelfs definitief aan de kant omdat ze niet meer door de keuring komen.
Becerra gelooft ondanks alles dat de vocho’s blijven. “Je past ze aan, je bedenkt iets, en rijd maar weer. Niet opgeven.” Er zit duidelijk een mentaliteit van doorzetten in deze gemeenschap — een beetje feest als het lukt, een hoofdschudden als het niet zo is.
Sommigen, zoals Joaquín Peréz, rijden trouwens uit pure traditie. Zijn hagelwitte 1991 Beetle in Herbie-stijl maakt deel uit van het gezin. Zijn vader was taxichauffeur, hij is ermee opgegroeid. nu, na 18 jaar zelf achter het stuur, heeft hij een dashboard vol persoonlijke spulletjes: Het plastic eendje van zijn zoon, een kikkerknuffel van zijn dochter, een stoffen roosje van zijn vrouw — sommige dingen zijn tijdloos.
“Deze buurt — zolang ik me kan herinneren — is altijd het gebied van de vochos geweest,” zegt Peréz. “Dit is gewoon de auto van het volk.”
