Sommige tradities verdienen het om tegen het licht gehouden te worden. Werkervaring op jonge leeftijd klinkt misschien vanzelfsprekend, maar is het dat eigenlijk wel? In de provincie Utrecht — waar koffietentjes altijd personeel zoeken — kiezen verrassend veel ouders in 2025 ervoor hun kinderen meer vrijheid te geven. Esther Boyd uit Haarlem pakt het zelfs radicaal aan: haar 15-jarige zoon Noah krijgt geen bijbaan, punt. Zij zorgt voorlopig voor de euro’s. Waarom? Ik nam het verhaal onder de loep en vertel u wat deze insteek voor Noah (en wellicht uw eigen kind) kan betekenen.
Terug naar de basis: tijd voor jeugd
“Ik werk al zo lang als ik me kan herinneren — ik ben nu op mijn 33ste geestelijk allang klaar met die ratrace,” lacht Esther. Zelf begon ze op haar veertiende als serveerster, dubde jaren over studie en loopbaan. Inmiddels doet ze fotografie en marketing bij een lokaal Burleigh bedrijf, maar de zoektocht nam twintig jaar in beslag. “Waarom zou Noah nu al de wijde wereld in móeten voor werkervaring, alsof hij niet zijn hele leven de kans krijgt?”
Ze geeft toe: “Wij zitten financieel vrij ruim. Natuurlijk snap ik dat dit lang niet overal kan. Maar zolang het kan, wil ik Noah de ruimte geven alles uit zijn jeugd te halen.”
Waarom wachten met werken best logisch is
- Ontdekken in plaats van ‘moeten’: Esther gelooft dat de middelbare schooltijd bij uitstek de fase is om interesses te verkennen, zonder druk van een manager of verplichte diensten in een supermarkt.
- Rustig bouwen aan zelfvertrouwen: “Laat kinderen leren voelen waar ze zin in hebben, leren keuzes maken. Ze groeien juist als je ze laat zoeken, niet als je ze alles direct in het diepe gooit.”
- Geld is tijdelijk secundair: “Zijn vrienden werken bij de bakker, ja — en natuurlijk wil Noah zakgeld voor bios of een tosti na school. Maar daarvoor kan ik voorlopig bijspringen.”
“Hij hoeft niet bang te zijn dat hij dan nooit leert werken. Werken kan altijd nog — pensioen haal je tegenwoordig toch pas als je 70+ bent, denk ik stiekem,” zegt ze met een tikfout in haar WhatsApp: “Zal vast weer een nieuwe regel zijn tegen die tijd.”
Wat als andere ouders dit ook proberen?
Esther adviseert: “Stimuleer dat pubers buiten hun comfortzone treden in hobby’s. Noah doet natuurkundeproefjes, bouwt aan zelfgemaakte houten speakers en is net begonnen met klimmen.” Zulke passies — van een voetbalclubje bij HFC Haarlem tot een cursus programmeren bij Codam Amsterdam — zijn tegenwoordig makkelijker toegankelijk dan vroeger bij u op de basisschool.
Wanneer begint dan het ‘echte leven’?
Een harde deadline heeft Esther niet. Noah denkt nu na over een technische studie aan de TU Delft, misschien wil hij straks zzp’er worden — niks ligt vast. “Voorlopig gun ik hem dit privilege. Als zijn tijd komt om te werken, dan is dat op zíjn voorwaarden. En ik geloof: werken is niet alles, het leven is meer dan dat.”
Tips: hoe u dit zelf kunt aanpakken
- Check of bijbaantjes écht nú nodig zijn, of dat u samen even een andere route kunt zoeken.
- Ondersteun onbekende interesses — wie weet schuilt er een kunstenaar of ondernemer in uw kind.
- Laat het gesprek open; misschien wil uw tiener tijdelijk wél werken voor die fiets van VanMoof, maar daarna weer focussen op school.
- Probeer los te laten: het tempo van de een is niet dat van de ander.
Uiteindelijk draait het om vertrouwen. Ouders mogen gerust iets meer loslaten — en pubers mogen zelf ontdekken wat écht bij ze past. Hopelijk levert het straks niet alleen geld, maar vooral blijere, zelfstandige volwassenen op.
