Amper één jaar na de afschuwelijke haaienaanval waarbij ze haar rechterbeen verloor, keert Addison Bethea — nu 18 — samen met haar broer Rhett en vriend Ashton terug naar het strand bij Keaton Beach. Die keuze? Vanuit puur plezier, niet uit dwang. het leven is te kort om je passies te laten verstikken door angst, zegt ze nuchter.
De dag die alles veranderde
Het was een doodgewone zomerdag, ergens aan de kust van Florida. Addison dook naar coquilles — een traditioneel uitje voor veel Nederlandse vakantiegangers in deze regio, trouwens — toen ze zonder enige waarschuwing onder water werd getrokken. Geen broer die haar wilde plagen, geen waarschuwing: het was een immense stierhaai, naar schatting zeker drie meter lang.
- Het water was ondiep en rustig
- Plotse pijn en verwarring maakten plaats voor rauwe paniek
- “Als je wilt schreeuwen en er komt geen geluid — dat gevoel vergeet ik niet meer”, vertelt Addison
Toch gaf ze niet op. Ze schreeuwde — zo hard als haar longen aankonden — tot haar broer het hoorde. Het dier liet even los, maar beet meteen weer. De aanval duurde misschien 20 seconden, maar dat was genoeg om haar been te verliezen.
Overleefadvies rechtstreeks uit natuurdocu’s
Haar broer Rhett probeerde haar uit de kaken van de haai te trekken. Addison dacht terug aan wat ze ooit op Discovery Channel had gezien: “Sla tussen de ogen — dat helpt soms.” Wie zegt dat TV je niks leert? Uiteindelijk schopte en sloeg ze zich los, waarna ze door omstanders in een vissersboot werd gehesen.
Razendsnelle zorg redt levens
Het was kantje boord. Vanuit de boot vloog Addison per helikopter naar het ziekenhuis in Tallahassee — en belandde nét op tijd op de operatietafel. Artsen bevestigen: “Nog vijf minuten later, en amputatie tot aan de heup was onvermijdelijk.” Dat zou haar hele leven op z’n kop gezet hebben — rolstoel, beperking, noem maar op.
Revalideren met een topsportmentaliteit
De meeste mensen zouden maanden nodig hebben om te herstellen na zoiets ingrijpends. Addison niet. Binnen twee maanden liep ze alweer met haar nieuwe prothese. Noord-Nederlandse doorzettersmentaliteit, zouden ze in Friesland zeggen. En ja — inmiddels doet ze weer gewoon mee op school en in het dagelijks leven.
Terug het water in: angst overwinnen
Weer terug op dezelfde plek, durfde Addison zelfs het water weer in. “Mensen vergeten soms: zodra je de zee ingaat, ben je op terrein dat niet van jou is. Haaien volgen hun instinct. Dat ik werd gebeten? Pure pech — al blijft het een bizar idee.”
- Addison verwacht haar eerste kindje rond kerst 2025
- Ze zwemt, surft en zoekt nog steeds coquilles — net als voor het ongeluk
- Nederlandse strandgangers kunnen gerust blijven zwemmen: de kans op een aanval is minimaal
Zijn haaienaanvallen echt ‘toeval’?
Wetenschappers zweren erbij: haaien vallen mensen alleen per ongeluk aan, mensen zijn geen prooi. Addison heeft daar haar twijfels bij, na haar eigen ervaring. Wie zoiets meegemaakt heeft, laat zich niet zomaar geruststellen door statistiekjes uit een rapport. Toch, zegt ze, “Blijf doen waar je van houdt. Angst mag niet winnen.”
Een jaar later ziet Addison het leven positiever dan ooit. Misschien precies wat we allemaal wel kunnen gebruiken — een beetje veerkracht, zelfs na het ondenkbare.
