Als u denkt dat samengestelde gezinnen altijd ingewikkeld zijn, dan heeft u het bij het rechte eind. In Nederland delen tegenwoordig steeds meer gezinnen verhalen over liefde, verlies en veerkracht. Dit verhaal — dat begint in Ohio maar zomaar in Rotterdam zou kunnen plaatsvinden — is daar eentje van.
Van pleegkind tot pleegouder: Christie’s onverwachte reis
Christie Werts (48), geboren in Ohio en opgegroeid in het pleegsysteem, weet als geen ander wat het betekent om een kind een nieuwe start te gunnen. Haar jeugd was verre van gemiddeld: op vijftienjarige leeftijd rolde ze van huis naar huis. Maar die ervaringen vormen nu haar kracht. samen met haar man Wesley (45) en haar eigen twee kinderen, Megan (21) en Vance (15), zijn ze gewend aan het dynamische leven van een samengesteld gezin. Ze wonen tegenwoordig in Nederland — een bewuste keuze, onder andere door de goede kinderopvang hier in de buurt van Utrecht.
Toen het telefoontje kwam — en het gezin definitief veranderde
Het leven van de familie Werts kreeg een plotse wending toen Wesley’s ex-vrouw in Texas beviel van Levi — een jongetje dat veel te vroeg kwam, op slechts 33 weken. Vier dagen later overleed ze als gevolg van complicaties door drugsgebruik en COVID-19. De band tussen Wesley en de familie van zijn ex was inmiddels broos geworden. Christie herinnert zich het moment nog haarscherp: “Toen ik hoorde over Levi, twijfelde ik geen seconde. We moeten hem bij ons nemen.”
Het avontuur van adoptie: 16 maanden, veel geduld en een nieuw thuis
Christie wist als geen ander wat het betekende om als kind in een pleeggezin terecht te komen. “Mijn eigen tijd in het systeem was uiteindelijk zo goed als het kan zijn, maar ik wilde koste wat kost voorkomen dat Levi hetzelfde pad moest lopen,” zegt ze. Daarom besloten Christie en Wesley hun huis in Ohio te verkopen, tijdelijk te huren in Texas en Levi te omarmen in hun gezin — samen met Wesley’s kinderen Austin (14) en Dakota (10).
De adoptie duurde maar liefst 16 maanden. In januari 2025 was het eindelijk rond: Levi, ooit een ‘kind zonder naam, zonder geboortebewijs’, hoort er nu helemaal bij. “Hij snapt nu niet wat we voor hem hebben gedaan, maar ooit zal ik hem alles vertellen,” deelt Christie openhartig. Levi groeit ondertussen op tot het kleine zonnetje in huis.
Een bijzonder gezin deelt haar verhaal — ook online
Christie is niet iemand die haar geluk voor zich houdt. Op TikTok deelt ze de dagelijkse avonturen van haar gezin, en Nederland kijkt massaal mee. Een filmpje over Levi’s geboortedag haalde in juni meer dan een miljoen views — zeker ook omdat zoveel ouders zich herkennen in het gevoel dat je soms gewoon wéét dat je een kindje moet helpen. Het Nederland dat Christie’s familie nu thuis noemt, begrijpt haar drive maar al te goed.
Levenservaring delen: boek en tips voor toekomstige adoptieouders
Niet alleen via social media, maar binnenkort ook in boekvorm deelt Christie haar inzichten over pleegzorg, adoptie en moederschap. De weg naar adoptie is volgens haar “niets voor watjes”. Ze legt uit: “De wil om een kind op te nemen in je gezin moet uit oprechte liefde komen, niet alleen uit je eigen behoefte. Maar het verlangen om voor een kind te zorgen is Universeel — dat geldt net zo goed hier in Nederland als waar ook ter wereld.”
- Spreek altijd eerlijk over je verwachtingen: de procedure is lang en vaak emotioneel
- Schakel lokale hulp in — denk aan organisaties als Stichting Adoptievoorzieningen
- Blijf in gesprek met je omgeving over gemengde gevoelens — het helpt echt
- Denk ook aan praktische zaken: een tijdelijke verhuizing, extra financiën en papierwerk kunnen stressvol zijn
Waarom dit verhaal nu veel betekent
Het is 2025 en combinatiegezinnen zijn aan de orde van de dag — of u nu in Groningen woont of in Den Bosch. Het verhaal van Christie laat zien dat familie soms ontstaat op de meest onverwachte momenten. Misschien kent u zo iemand. Eentje ding is zeker: écht zorgen voor een kind vraagt lef, geduld en soms een sprankje toeval. Zelfs als je soms een geboortebewijs mist of spontaan naar de Appie moet omdat je de luiers vergeten bent — het hoort er allemaal bij.
