Goedbedoelde bloemstukken, onverwachte confrontaties — het klinkt als een scène uit een bizarre roman, maar het overkomt de vrijwilligers van de buurtmoestuin aan de Truro-rivier in Cornwall nu voor de vijftiende keer. Terwijl ze met groene vingers proberen een verlaten stukje oever nieuw leven te geven, hebben ze een dringende oproep: hou alsjeblieft op met het uitstrooien van menselijke as op hun zorgvuldig onderhouden perken.
Groep vrijwilligers “Friends of Sunny Corner” verzorgt sinds 2016 met hart en ziel een vergeten, maar pittoresk stuk rivierkant. Hun inzet bleef niet onopgemerkt: steeds vaker kiezen mensen deze rustige plek als laatste rustplaats voor overleden naasten. Een mooie gedachte — tot het misgaat. Zo slikte een vrijwilliger per ongeluk een mond vol as in toen de wind verkeerd stond. Schrijnend en, tja, behoorlijk ongemakkelijk.
Waarom zo’n emotioneel verzoek?
Volgens Paul Caruana, voorzitter van de organisatie, moesten de vrijwilligers dit jaar alweer vijftien keer as verwijderen uit hun bloementuinen. “Sommigen denken: het zijn toch maar asresten? Maar geloof me — als je het in je mond krijgt, zorgen de brokken voor een heel rauwe realiteit”, aldus de 71-jarige Caruana in gesprek met lokale media.
De vrijwilligersorganisatie plaatste onlangs een directe oproep aan de gemeenschap. Ondanks hun verzoeken troffen ze begin februari opnieuw een groot gedeelte van het perk vol as aan. “Het is simpelweg niet toegestaan om zonder toestemming menselijke as uit te strooien op andermans grond,” benadrukken ze. Los daarvan — het emotionele aspect voor de mensen die er werken is niet te onderschatten.
Is het wettelijk toegestaan?
In het Verenigd Koninkrijk mag het in principe wel — mits de eigenaar van het terrein akkoord gaat en milieuregels strikt worden gevolgd. In Nederland ligt het vergelijkbaar. Officieel is voor uitstrooiing op openbare plekken altijd toestemming nodig van de grondeigenaar of de gemeente. Vooral op geliefde plekken, zoals het Vondelpark in Amsterdam of de Kralingse Plas in Rotterdam, zijn er duidelijke richtlijnen. In populaire wandelgebieden zoals de Veluwe geldt: altijd eerst contact opnemen met de betreffende beheerder.
Waarom kiezen mensen toch voor de bloementuin?
Volgens Richard Budge van de Truro City Council is het begrijpelijk dat mensen zich aangetrokken voelen tot zulke mooie, groene plekken — plekken die rust en herinneringen oproepen. Maar hij benadrukt ook: de ervaring van andere bezoekers en vrijwilligers moet niet worden vergeten. “Als mensen as willen uitstrooien in een park of tuin, moeten ze eerst contact opnemen. Zo zorgen we voor wederzijdse waardigheid.”
Beter alternatief? Kies voor het water
Caruana snapt het sentiment — de oever heeft iets magisch. Maar er is een alternatieve optie die rekening houdt met alle betrokkenen. “Strooi de as in de rivier — die ligt slechts vijf meter verderop”, stelt hij voor. In Nederland kiezen veel families voor het uitstrooien van as op het IJsselmeer, de Waal of zelfs een stukje Markermeer — met of zonder kleine ceremonie, vaak met een lunch of drankje bij een lokaal café erna.
Wat te doen als u as wilt uitstrooien?
- Vraag altijd vooraf toestemming aan de eigenaar of beheerder van de grond.
- Kijk naar alternatieven: wateruitstrooiing is minder belastend en in veel gemeenten makkelijker te regelen.
- Respecteer het werk van lokale vrijwilligers — zij maken onze groene plekken mooi voor iedereen.
- Bekijk speciale plekken op Natuurmonumenten of informeer bij lokale begraafplaatsen naar uitstrooivelden.
Groen leveren we samen. En met een beetje wederzijds begrip blijft de buurtmoestuin — van Groningen tot Maastricht — een plek waar je graag terugkomt. Zelfs als je niet alles tot stof ziet vergaan.
