Een tijdcapsule onder je vloer vinden — het klinkt als iets uit een jeugdboek, maar Madeline Goodwin uit Swindon, Engeland beleefde het zelf in haar ruim 130 jaar oude huis.
Na een spontane ontmoeting met een voormalige bewoner kreeg Madeline, inmiddels 26, een ongewone tip: er zou ‘iets bijzonders’ verborgen liggen onder de houten vloer van haar prachtige Victoriaanse woning. “Het was zo toevallig allemaal — dit maak je niet vaak mee,” deelt Madeline.
Een ouderwetse kist vol verhalen
Wat trof ze aan? Een roestige metalen munitiekist, gevuld met herinneringen uit meer dan een eeuw geschiedenis van haar huis. Denk aan een munt uit 1901, een ouderwetse hoed, een sigarettenpakje, een kleine bijbel, een lokale krant uit 2007, een dvd en een handgeschreven, inmiddels bijna onleesbare brief van een matriarch uit het gezin dat hier ooit woonde.
Die vondst was puur geluk: alles begon met een simpele Facebook Marketplace advertentie voor een oude tafel. “Een vrouw reageerde en zei dat ze ooit zelf op dit adres woonde. Toen ze langskwam, vertelde ze de geschiedenis van het huis — en van de tijdcapsule onder onze vloer.”
Een familiegeschiedenis onder je voeten
Het huis, wist de vrouw, stond sinds 1890 in de familie en wisselde pas in 2007 van eigenaar. Al die tijd werden er spullen toegevoegd aan de mysteriebox — tot de familie vertrok.
Nieuwsgierig, gingen Madeline en haar partner op ontdekkingstocht. Ze vonden de kist verstopt onder de derde vloerplank in een kast onder de trap. Helaas: door Engelse regen en tijd was de brief nauwelijks leesbaar geworden, maar de andere spullen kwamen ongeschonden uit het staal. En die dvd? “Tja, we moeten nog een manier vinden om ‘m af te spelen — dvd-spelers zijn tegenwoordig schaars,” lacht Madeline.
Deel van het verhaal worden
Nu het huis aan haar gezin toebehoort, denkt Madeline eraan de tijdcapsule uit te breiden. “Bijzonder eigenlijk — elke originele Victoriaanse deur hier heeft een ander handvat. Misschien doen we er daar ook eentje bij, plus een USB-stick met foto’s van onszelf en wat muziek.”
Wel wil ze de inhoud eerst overzetten naar een stevigere box, zodat het niet ten prooi valt aan de volgende eeuw vocht. “Het voelt als mijn taak, nu ik het gevonden heb, om de vondst te bewaren voor wie hier na ons woont,” besluit Madeline.
