Een jonge moeder uit Manchester heeft in 2021 medische geschiedenis geschreven: haar tweeling werd met maar liefst 22 dagen verschil geboren, en dan ook nog in verschillende ziekenhuizen. Je leest het goed — haar artsen, maar ook andere ouders van een tweeling, geloofden hun oren niet.
Een zwangerschap als zovelen — tot het onverwachte gebeurde
Kayleigh Doyle, toen 22 jaar, raakte zwanger van haar tweeling in oktober 2020. Tijdens alle echo’s leek er niets bijzonders aan de hand, wat haar geruststelde. ‘Ik wist dat er bij tweelingen altijd meer risico’s zijn. Daarom had ik zelfs privéafspraken geregeld — gewoon, voor de zekerheid,’ zegt Kayleigh.
Op 15 maart 2021 verandert alles. Ze krijgt plotseling helse buikpijn, zo erg dat ze meteen doorheeft : dit klopt niet. ‘Ik was halverwege de 22 weken zwanger, lag in bed — de pijn was niet te doen. Even later, beneden op het toilet, braken mijn vliezen.’
De onverwachte geboorte van Arlo
Kayleigh wordt direct opgenomen in het Royal Oldham ziekenhuis. Na vijf dagen op de observatieafdeling bevalt ze op natuurlijke wijze van haar eerste zoon, Arlo. Het is 20 maart, het is 4:20 ’s ochtends, en Arlo komt ruim vier maanden te vroeg ter wereld — amper 500 gram weegt hij. Hij blijkt een sterrenkind: vermoedelijk door een bloedprop in de placenta heeft hij het niet gered.
‘Hij zag er gewoon uit als een kleine baby’, herinnert Kayleigh zich. Het moment erna is onthutsend: ‘Artsen zeiden dat ze verwachtten dat de tweede baby snel zou komen — en de overlevingskansen waren nihil.’
Eén baby verloren, de andere onverklaarbaar in leven
Maar de natuur bleek koppiger dan gedacht. Terwijl verwacht werd dat de tweede geboorte een kwestie van uren was, stopten Kayleigh’s weeën volledig. Er volgt een onverwachte oproep: ze mag naar huis om bij te komen.
‘Na alles wat er net gebeurd was — ik was gewoon sprakeloos toen ik hoorde dat ik weg mocht,’ vertelt de Manchesterse.
Kayleigh besluit verdere controles bij Saint Mary’s Hospital te plannen, bij een andere arts. ‘We moesten letterlijk elke dag op controle tussen de eerste en de tweede geboorte. Iedere dag zei de arts: dit heb ik nog nooit gezien.’
Dag 22: wonder boven wonder wordt Astro geboren
Na een onvoorstelbare 22 dagen — 11 april, 4:12 uur vroeg in de ochtend — wordt de tweede zoon, Astro, via een keizersnede gehaald. De aanleiding: een plotseling loslatende placenta, wat zuurstoftekort zou kunnen geven.
Astro weegt bij geboorte 900 gram. Zijn start is zwaar — te vroeg geboren, een gaatje in zijn hartje, problemen met de oogvaten — maar hij blijkt een vechter. Kayleigh kan haar geluk niet op: ‘Toen Astro geboren werd, kon ik niet bevatten dat hij het 22 dagen langer had uitgehouden.’
Rouwen en doorgaan: een dubbele strijd
Twee weken nadat Kayleigh samen met Astro thuiskwam, moest ze afscheid nemen van Arlo bij zijn uitvaart. ‘Het voelt heel dubbel. We hadden alles dubbel gekocht — wiegjes, een kinderwagen met twee zitjes. En op TikTok volgde ik andere tweelingmoeders terwijl ze hun mijlpalen deelden. Dat deed pijn.’
Toch besloot Kayleigh haar verdriet om te zetten in iets positiefs. Ze volgde een jaar lang een training tot NICU-vrijwilliger, waarbij ze zich inzet voor te vroeg geboren baby’s en hun ouders, juist omdat ze weet hoe zwaar die onzekerheid is. ‘Een NICU-stichting in Manchester zocht vrijwilligers voor speelactiviteiten en ondersteuning van ouders aan het bed. Je móet daarbij ervaring hebben met prematuren — anders sta je er toch anders in.’
Haar advies aan andere ouders
- Blijf altijd vragen stellen, ook als je denkt dat alles goed gaat.
- Zoek, als het even kan, steun bij lotgenoten. Er bestaan meer initiatieven dan je denkt — kijk eens naar Stichting Earlybirds in Nederland.
- En: voel je niet schuldig om te rouwen, ook als je ondertussen moet zorgen voor het leven dat doorgaat.
Natuurlijk — zo’n situatie hoop je nooit mee te maken. Maar Kayleigh laat zien: zelfs als alles tegenzit, is er ruimte voor hoop. ‘Ik weet hoe het voelt om helemaal in het duister te tasten. Maar geloof me, er zit licht aan het einde van de tunnel.’
