Er is nu officieel een einde gekomen aan het eeuwige geruzie tussen Franse plattelandsbewoners en hun stadsburen — en de winnaars zijn overduidelijk de koeien.
Omwonenden in het Franse buitengebied dienden de laatste jaren honderden klachten in over loeiende koeien, kraaiende hanen en mestgeuren. Vooral mensen die de rust van het platteland opzochten — maar blijkbaar een wel heel stille versie ervan verwachtten. Maar de Franse parlementariërs hebben luid en duidelijk gekozen: koeien (en boeren) krijgen hun recht op geluid terug.
Het recht op loeien, kraaien en mestgeur
De politie werd jaarlijks overspoeld met meldingen van geluidsoverlast: koeien, tractors om zes uur ‘s ochtends, een knorrende varkensstal. Het is een klassiek Frans tafereel — en veel boeren werden er horendol van. Met de nieuwe wet wordt daar paal en perk aan gesteld: klachten over typisch boerengeluiden en -geuren hebben geen juridische grond meer als het gaat om normale bedrijfsvoering.
- Geen boetes meer voor nachtelijke koeienconcerten
- Geen rechtszaken over hanengekraai
- En ja — zelfs de geur van mest is voortaan gewoon onderdeel van het dorpsleven
Minister van Justitie Éric Dupond-Moretti zei vorig jaar: “Wie naar het platteland verhuist, kan niet eisen dat diegenen die ze voeden hun leven aanpassen.” En daar zit wat in: zonder boeren geen kaas — of kroketten van Febo trouwens.
Kort geding? Laat maar. Het is een boerenland
De Franse rechtbanken zaten vol met burenruzies over koeien die midden in de nacht loeiden. “Wat verwacht je dan? Dat we ze kalmeringsmiddelen geven?”, grapte Dupond-Moretti tijdens de landbouwbeurs in Parijs dit voorjaar. eerlijk gezegd — hij heeft een punt. Als je op het platteland woont, hoort het erbij. Wil je absoluut stilte, blijf dan lekker in de stad.
Wie er eerst was, blijft beschermd
De wet gaat trouwens verder dan alleen boerderijen. Woon je boven een bakker, naast een bruin café of vlakbij een dorpsfeestzaal — en die waren er eerder dan jij — dan kun je vanaf nu geen klachten meer indienen over geluid of geur. Dus die pizzeria met de legendarische smeulgeur in de Dordogne? Daar moet je het voortaan gewoon mee doen.
Een kleine troost: de charme van het Franse platteland blijft zo bewaard. en laten we eerlijk zijn — die pastis op een zonnig terras smaakt toch veel beter als de hanen kraaien op de achtergrond.
