Een vogel in een handtas is meer waard dan twee in het park – dat kan ik als moderne duivenmoeder met een knipoog wel beamen.
Waar de Parijse influencers en BN’ers hun mini-hondjes in designer tassen mee op sleeptouw nemen, ziet het bij mij – ik ben Abby Jardine uit Amsterdam – nét even anders uit. Mijn tas zit vol veren.
“Als ik met vrienden uit eten of een drankje ga doen, stop ik haar gewoon in mijn tas. Ze vindt het prima,” vertel ik altijd enthousiast over mijn huisduif Pidge. “Ze is sociaal, relaxed – we zijn nog nooit ergens de deur uitgezet.”
Met mijn ‘Tasduif’ ga ik viraal op TikTok: meer dan 2,2 miljoen mensen uit heel Nederland kijken naar video’s waarin Pidge stylish van hotspot naar feestje reist, uiteraard in haar crème-kleurige leren tasje. Wij zijn vaak samen op pad – martini’s sippen aan de grachten, een Bolt-taxi pakken naar de Pijp, en dansen op kleine huiskamerfeestjes.
Ik grap weleens dat ik gewoon duivenmarketing aan het doen ben tot hun reputatie opgekrikt is. Want wie deze dieren leert kennen, ziet meteen: de meeste vooroordelen zijn onzin. Ik vond Pidge in mei 2023 angstig en moederziel alleen, tussen vuilnis bij mijn appartement in West. Ze was hooguit drie weken oud, kon amper vliegen – ze hoorde nog bij haar nest te zijn.
Ik nam contact op met het Vogelhospitaal in Amsterdam en bracht haar meteen langs. Maar al na een paar dagen merkte ik: ik wil haar niet meer kwijt. En dat terwijl ik nooit een vogel als huisdier heb gehad!
Maar duiven zijn hartstikke tam te maken. Ze was opvallend vriendelijk en nieuwsgierig – ik wist meteen: ze blijft. Mijn forever baby.
Een duif in Amsterdam: alles behalve saai
Als duivenmoeder ben ik overal op voorbereid: van badderen tot voeren, zélfs zindelijkheidstraining. Klinkt gek? Het werkt dus prima. Als we onderweg zijn, neem ik Pidge iedere 30-40 minuten even mee naar het toilet. Even vasthouden boven het wc’tje – en klaar. Het klinkt vast alsof het een gedoe is, maar voor haar is de wc vertrouwd. Over een prullenbak doet ze het echt niet – dan kijkt ze me aan van: dit ga je toch niet menen?
Niet de enige duivenfan – en wees gerust: ze zijn niet vies
Ik ben trouwens niet de enige met een duivenmaatje in de stad. Daphne uit de Jordaan vond vlak voor kerst een verzwakte duif bij het Westerpark en nam hem mee in een Chanel-tas voor een gratis ritje door Amsterdam. “Als iemand mij had beroofd, had ik geroepen: ‘Het is maar een duif, echt waar!’” lachte ze laatst tegen me.
Veel mensen denken dat stadsduiven ‘vliegende ratten’ zijn vanwege ziektes als salmonella of e.coli, maar zo besmettelijk zijn ze niet voor mensen. Sterker nog – wie duiven wat leert observeren, merkt snel dat er vooral veel misverstanden zijn.
Vrienden op ongewone plekken
Trouwens, niet alleen duiven veroveren een plek in de stad. Ik sprak laatst een stel bij de Stopera – die hadden een uil als ringdrager op hun bruiloft. “Super epic,” gaven ze toe.
Voor mij is het hebben van Pidge het beste ooit. Ze is er altijd – en of we nu thuis met YouTube blijven, of gaan borrelen bij Bar Botanique, ze is de perfecte city-buddy.
