Het is een bizarre wending voor de 23-jarige Cat Holden uit Ingatestone, Essex. Pas begin vorig jaar stond alles voor haar nog in het teken van werk, sport en gezellige uitjes — nu bereidt ze zich, na een heftige diagnose, voor op een operatie waarbij haar linkerschouder volledig vervangen wordt door metaal. Geen gewoon ongelukje na wat klimmen dus, maar een kwaadaardige tumor, zeldzaam en ter grootte van een avocado.
“Het was de zwartste dag uit mijn leven toen ik hoorde dat ik zes tot negen maanden chemotherapie nodig had,” blikt Cat terug. “Ik kan het soms nog steeds niet bevatten.”
Van spierpijn naar levens veranderend nieuws
Net als veel jonge mensen dacht Cat eerst aan een simpele spierblessure — iets te enthousiast geklommen tijdens een familievakantie in Great Yarmouth, misschien wat overbelasting in de sportschool. Maar de pijn bleef sluimeren.
- Maart 2023: eerste pijntje bij het klimmen
- Zomer: tweede steek, nu tijdens het zwemmen in Bracklesham Bay. Haar schouder leek ontstoken, simpel te verhelpen met rust en ibuprofen, aldus de huisarts
ze dacht aan peesletsel, deed braaf wat fysiotherapie en vertrok zelfs zorgeloos naar Australië. Maar die droomreis draaide om — want bij een klim op de Sydney Harbour Bridge en zelfs bij skydiven sloeg de pijn plots toe. Slapen werd lastig: het bonzen en het krachtverlies in haar arm werden ondraaglijk.
Spoed-MRI en schokkende diagnose
Half november terug thuis — geen opvallende bulten, alleen die pijnlijke schouder die intussen nauwelijks meer opgetild kon worden. Zelfs haar fysio merkte het krachtsverlies op. Na een bezoek aan een schouderspecialist op 5 januari, werd snel een MRI geregeld. “Op weg naar de kliniek grapte ik nog tegen mijn moeder dat een kijkoperatie hooguit irritant zou zijn,” vertelt Cat. Maar de realiteit was hard: “De arts kwam binnen, gaf me een hand — ik voelde meteen dat het mis zat. Toen hoorde ik het woord: tumor.”
Uit het weefselonderzoek bleek het om een maligne reuzenceltumor te gaan — een bijzonder zeldzame botkanker, die in de meeste gevallen niet kwaadaardig is. Bij Cat helaas wel.
Zware chemo, uitzicht op een metalen schouder en levenslange impact
In één afspraak kreeg Cat het hele scala aan mogelijke bijwerkingen van chemo te horen: haaruitval, gehoorproblemen, een dijk van een verzwakt immuunsysteem. “Mijn afspraak duurde meer dan twee uur. Inmiddels ben ik mijn haar, wenkbrauwen en wimpers kwijt. Ook tinnitus — die eeuwige piep — is erbij gekomen. In de spiegel herken ik mezelf amper nog: voorheen lang blond haar, nu zie ik vooral een bleke, vermoeide jonge vrouw.”
Chemo is slopend, zegt ze: “Het voelt alsof ik door een bus ben overreden. Misselijkheid, diarree, pijnlijke mondzweren en pure uitputting. Sommige dagen lijk ik wel een goblin — kilo’s kwijt, wit en futloos.”
Omdat haar vruchtbaarheid bedreigd werd, besloot Cat in maart haar eicellen in te vriezen — een beslissing die steeds meer Nederlandse jonge patiënten nu ook maken in soortgelijke situaties.
Nabije toekomst: leven met een metalen schouder
Na bijna vijf van de achttien (!) chemorondes moet Cat op 11 juni onder het mes voor het grote werk: haar schoudergewricht wordt volledig vervangen door een metalen prothese. Dat zal altijd beperkingen geven — simpele dingen als fietsen langs de Amsterdamse grachten, koken of zelfs je boodschappentas dragen worden anders dan voorheen.
- Cat’s verhaal laat zien dat zeldzame tumoren niet leeftijdsselectief zijn
- Vroege signalen – ook als ze onschuldig lijken – verdienen altijd aandacht
- Het leven kan in een paar maanden compleet omslaan — maar elke dag is het waard om te koesteren
“Kanker krijgen was een kantelpunt in mijn leven. Alles was zorgeloos, tot die diagnose,” vertelt Cat. “Het is hartverscheurend te horen dat je op je 23e nooit meer een volledig functionele schouder zult hebben.”
Ze sluit af: “Deze ervaring draag ik mijn hele leven mee — maar daarna waardeer ik het leven des te meer.”
De les voor ons allemaal
In Nederland krijgen jaarlijks zo’n 5.000 mensen een zeldzame bottumor (bron: IKNL). Sluimerende pijn hoeft geen alarmsignaal te zijn, maar luister naar je lichaam — en bij twijfel: laat het checken. Hopelijk hoeven maar weinig mensen Cats pad te volgen, maar haar kracht is bewonderenswaardig. Deel haar verhaal. Misschien help je zo iemand om nét op tijd aan de bel te trekken.
