In Nederland zijn veel hardlopers, maar de Brit Cameron Johnson uit Newcastle tilt het begrip ‘laag in je hartslag’ naar een heel nieuw niveau. zijn rusthartslag daalt soms tot wel 22 slagen per minuut — zo traag dat zelfs ervaren artsen hun wenkbrauwen optrokken. En eerlijk? Dit getal verbreekt bijna het Guinness Wereldrecord, dat nu op 26 slagen staat.
Toen artsen zich afvroegen: klopt dat horloge wel?
Cameron werkt als ecoloog en ontdekte zijn bijzondere hart dankzij een alledaags fitnesshorloge — iets wat we hier in de Randstad óók graag dragen bij het sporten. Pas toen hij zeven jaar terug begon met deze metingen, merkte hij dat zijn hartslag opvallend laag bleef, zelfs wanneer hij zich prima voelde. “Als ik mijn horloge controleerde, schrok ik soms: gemiddeld 30 bpm, mensen,” vertelt hij nu.
- Artsen dachten eerst dat het niet kon kloppen
- Meerdere dokters kwamen kijken, verbaasd over het cijfer
- Soms voelde Cameron zich duizelig, maar sporten bleef hij gewoon doen
Ambulance als voorzorg — en een hint voor de toekomst
In juli werd Camerons hartslag bij een routinecontrole zo laag gemeten dat uit voorzorg direct een ambulance werd ingeschakeld. De arts vond het niet verantwoord om hem zelf te laten rijden. Ook kreeg hij het advies altijd iets bij zich te dragen waarop staat dat zijn rustpols extreem laag is — zodat hulpverleners niet onterecht het ergste vrezen.
Bij een hartritmeonderzoek in september bleek zijn hart gemiddeld 30 keer per minuut te kloppen — met een dieptepunt van 22 bpm. Even ter vergelijking: het gemiddelde voor volwassenen ligt tussen de 60 en 100. Dat brengt hem in de buurt van een winterslapende schildpad.
Bradycardie: wanneer is je hartslag té laag?
Elk getal onder de 60 bpm wordt gezien als bradycardie. Daar zit dus een medische term aan vast. Dit kan duiden op problemen met de elektrische aansturing van het hart. Klachten zoals flauwvallen, duizeligheid of vermoeidheid zijn niet ongewoon. “Mijn pols zakte ’s nachts soms voor meer dan vijf seconden weg. Dat voelt best heftig als je erover nadenkt,” geeft Cameron toe.
Toch stelden de artsen hem gerust. Na langdurig onderzoek werd geconcludeerd dat zijn trage hartslag ‘bijzonder, maar niet direct zorgwekkend’ is. Wel blijft hij periodiek onder controle.
Lage hartslag en sport: waar ligt de grens?
Ben je sportief? Dan zul je je herkennen in Camerons verhaal. Veel (jonge) sporters — denk aan roeiers van het Amsterdamse Nereus of wielrenners uit Brabant — hebben rusthartslagen tussen de 30 en 40 bpm. Het lichaam past zich aan langdurige belasting aan: de hartspier wordt krachtig, het lichaam efficiënt. Cameron blijft dan ook gewoon vijf kilometer hardlopen, voetballen, fietsen en badmintonnen. “Ik voel me gezond en fit, geen bijverschijnselen,” zegt hij.
Guinness-record verbreken: niks is simpel
Zijn volgende doel? Het Guinness World Record écht verbreken. Makkelijker gezegd dan gedaan: de eisenlijst is fors. Cameron zou 24 uur lang een ECG moeten dragen onder toezicht van meerdere officials. De drie laagste metingen worden gemiddeld; daarnaast is videobewijs nodig en zelfs een peer-reviewed wetenschappelijk artikel.
Cameron lacht: “Om in een wetenschappelijk tijdschrift genoemd worden, vind ik bizar. Ik denk eigenlijk niet dat er veel mensen zijn die hier warm van lopen — behalve misschien medische nerds.”
Lezingen voor wie zijn eigen hartslag wil checken
Twijfel je wel eens of jouw hart ook opvallend traag klopt? Draag eens een weekje een betrouwbare fitness tracker. Signaleer je herhaaldelijk waarden onder de 50 — én voel je daarbij duizelig of flauw — neem dan altijd contact op met je huisarts. Boven de vijftig en klachtenvrij? Waarschijnlijk is het een teken dat je best fit bent.
Wist je dit?
- De Guinness titel staat sinds 2014 op naam van Daniel Green (toen 81 jaar) met 26 bpm.
- Echt extreem trage pols onder de 30 bpm is zeldzaam zonder symptomen.
- Lage hartslag bij atleten heet ‘sporthart’ en komt vaak voor bij duursporters.
- Bekende Nederlanders als Epke Zonderland hebben tijdens rust soms ook minder dan 40 slagen per minuut!
Al met al blijft Camerons verhaal uitzonderlijk — en stiekem maakt het ons allemaal net wat nieuwsgieriger naar onze eigen hartslag. Misschien toch eens die oude fitnesstracker van zolder halen?
