Het klinkt als iets uit een thriller, maar het overkwam mij gewoon in het volle, echte leven. onder het vloerluik van mijn oude huis in Utrecht — ja, in die rustige straat bij de Vecht — lag iemand die daar niet hoorde te zijn.
Een onverwachte ontdekking
Het begon heel gewoon. Even het gras maaien, hier en daar wat snoeien, en toen zag ik het: het luik naar de kruipruimte stond open. Bij een huis uit 1912 verwacht je dat niet; zo’n plek is meestal dichtbegroeid met spinnenwebben en vergeten rommel. Maar nu merkte ik meteen dat iets niet klopte.
Ik kroop naar binnen — met het hart in mijn keel, eerlijk gezegd — en vond daar een geïmproviseerde bedplek. Een paar dekens, een boodschappentas, voetstappen in het stof en geen spin rag te bekennen. De fles Spa rood viel natuurlijk meteen op. Kennelijk had iemand hier gerust, misschien vannacht nog.
Niet alleen bij mij thuis
Het vreemde is dat zulke verhalen steeds vaker opduiken, ook hier in Nederland. Vorig jaar ging er nog een TikTok viraal uit Rotterdam: een vrouw ontdekte dat er maandenlang iemand onder haar huis had gewoond. De beelden van een arm die uit het vloerluik kwam… die vergeet je niet snel.
- Wist je dat er jaarlijks meer dan 800 meldingen binnenkomen over ongewenste logees in kruipruimtes in Nederland?
- Amsterdam, Utrecht en Rotterdam staan bovenaan die lijst — weinig verrassend, gezien het woningtekort.
Wat zou u doen?
Terug naar mijn verhaal. Op dat moment sta je voor een keuze. Politie bellen? Doen alsof je niets hebt gezien? Mijn buren van de Albert Heijn zeiden later dat zij ook iets verdachts hadden gemerkt, maar niemand had actie ondernomen.
ik besloot een briefje achter te laten. Iets simpels — “Hoi! Ik heb je spullen even opgeruimd en de deur dichtgedaan. Als je hulp nodig hebt, bel gerust aan bij nummer 12.”
De ontmoeting met Gaby
Een dag later klopte ze aan. Ze stelde zich voor als Gaby, halverwege de vijftig. Ze vertelde dat ze al jaren worstelt met psychische klachten en dakloos is geraakt. Ondanks haar familie in Utrecht — wat dus relatief dichtbij is — kan ze nergens terecht en zakt ze tussen wal en schip.
Uit haar verhaal bleek: een strafblad voor diefstal, geen realistische kans op werk, geen woning, regelmatig zonder eten. Ze sliep alleen af en toe onder mijn huis, nooit met vuur of kaarsen, dat stelde me toch gerust.
Op zoek naar oplossingen
Samen stapten we in mijn Volvo — ik woon tenslotte niet ver van het Leger des Heils — en brachten we haar naar een vriendin van mij die bij het gemeentelijke opvangteam werkt. Zij kunnen meer betekenen dan een simpele maaltijd of warme douche. Denk aan: psychische hulp, begeleiding, en wie weet ooit een vaste woning.
Wat leert u hiervan?
- Controleer regelmatig de kruipruimte van uw woning, vooral als u in een ouder huis woont.
- Let op signalen: open luiken, onbekende spullen, verse sporen.
- Zoekt u contact? Blijf kalm, doe vriendelijk maar duidelijk.
- Er zijn instanties zoals het Leger des Heils en buurtteams waar zowel u als zij terecht kunnen.
Kortom
Dit soort situaties zijn spannend én ongemakkelijk. Maar het is goed om te weten dat u niet meteen naar de politie hoeft te rennen — er zijn meer humane manieren om samen tot een oplossing te komen. Iedereen verdient een tweede kans, zelfs als ze even onder uw huis slapen — zolang veiligheid altijd voorop blijft staan.
