Een verrassende ontdekking
Toen Pedro Elias Garzon Delvaux, een 15-jarige jongen uit Rambouillet, bijna twintig kilometer ten zuidwesten van Parijs, besefte dat een foto van hem bij het Louvre, gemaakt op de dag van de roof van de kroonjuwelen, miljoenen keren was bekeken, aarzelde hij niet om meteen online zijn identiteit prijs te geven. In tegenstelling tot wat men zou verwachten, besloot hij niet zichzelf te onthullen, maar zich juist af te schermen en een mysterie te bewaren.
De opbouw van een mysterie
Pedro, een liefhebber van Sherlock Holmes en Hercule Poirot, woont bij zijn ouders en grootvader. Hij koos ervoor om de spanning die rondom de afbeelding hing, niet te doorbreken door zich bekend te maken. In plaats daarvan hield hij zich afzijdig en observeerde de speculaties die zich ontwikkelden over de man in de zogenaamde “Fedora Man” foto — die werd omschreven als detective, insider of zelfs kunstmatige intelligentie nep. Zijn keuze was om de identiteit lang geheim te houden, omdat hij vond dat het mysterie zich niet meteen moest oplossen.
Voor zijn enige persoonlijke interview sinds de publicatie, verscheen hij voor de camera van de Associated Press bij hem thuis — in dezelfde outfit als op de foto: een fedora-hoed, Yves Saint Laurent-vest geleend van zijn vader, een door zijn moeder gekozen jas, een strik en nette broek van Tommy Hilfiger, aangevuld met een Russische polshorloge dat er verweerd uitzag.
De betekenis van de fedora
De hoed, scheef gedrukt, is een hommage aan Jean Moulin, een held van het Franse Verzet. In zijn gezicht is een opvallende helderheid, een jeugdige speelsheid die door het toeval in het middelpunt van een internationale discussie is beland. Wat begon als een simpele foto van een plotseling opdoemend verhaal, groeide uit tot een wereldwijde alertheid rond zijn persoon.
De foto en de virale verspreiding
De foto waarop hij te zien is, had oorspronkelijk een doel: het vastleggen van de scène bij een politiecontrole voor het Louvre. Drie agenten leunen op een zilveren auto die een toegang tot het museum blokkeert, enkele uren nadat die dag werd ingegrepen bij een diefstal van de Franse kroonjuwelen. Aan de rechterkant ziet men een man in een driedelig pak, die voorbijloopt, met een sfeer die doet denken aan film noir in een moderne jacht. then went viral. The internet christened him “Fedora Man,” envisioning hem als een detective uit de oude school, mogelijk een insider of zelfs iets niet-humanistische AI. Veel mensen waren ervan overtuigd dat de afbeelding kunstmatig was gegenereerd.
Pedro begreep de reden waarom. “In de foto ben ik meer gekleed volgens de stijl van de jaren 1940, terwijl we nu in 2025 leven,” vertelde hij. “Er is een duidelijk contrast.” Ook familie en vrienden twijfelden totdat ze zijn moeder op de achtergrond zagen. Pas toen waren ze zeker: de favoriete nep-detective van het internet was een echte jongen.
Het echte verhaal achter de foto
Het verhaal was relatief simpel: Pedro, zijn moeder en grootvader waren op bezoek bij het Louvre. “We wilden het Louvre bezoeken, maar het was gesloten,” zei hij. “We wisten niet dat er een diefstal was geweest.” Ze vroegen aan bewakers waarom de poorten dicht waren. Terwijl ze nog spraken, wist fotografen zoals Thibault Camus, die de veiligheidsmaatregelen vastlegde, Pedro vast te leggen terwijl hij voorbij liep. “Toen de foto werd gemaakt, wist ik het niet,” stelde Pedro. “Ik was gewoon aan het passeren.”
Vier dagen later kreeg hij bericht van een bekende via een berichtje: “Is dat jij?” Ze vertelde dat de foto vijf miljoen keer was bekeken. Pedro was verrast. Later hoorde hij dat zijn moeder had gebeld en dat hij in The New York Times stond. Familie, vrienden en klasgenoten uit onder andere Colombia en Oostenrijk deelden screenshots en belden hem op.
De stijl en de inspiratie
De look die miljoenen wist te imponeren, was geen kostuum voor een museumbezoek, maar onderdeel van een bewuste stijlkeuze die hij bijna een jaar geleden had ontwikkeld. Geïnspireerd door 20e-eeuwse geschiedenis en zwart-witfoto’s van geklede staatsmannen en fictieve detectives, wilde Pedro er modieus uitzien. “Ik vind het leuk om chic te zijn,” zei hij. “Zo ga ik ook naar school.” In een omgeving vol hoodie en sneakers, koos hij voor een moderne interpretatie van een driedelig pak. De fedora wordt alleen gedragen in het weekend, tijdens vakanties en museumbezoeken.
Zijn stijl begint ook invloed te krijgen op anderen. “Een vriend van mij kwam deze week met een stropdas,” vertelde hij. Hij begrijpt waarom mensen een detective-rol op hem projecteerden: een onwaarschijnlijk diefstal, een onwaarschijnlijke detective. Hij houdt van Poirot — “zeer elegant” — en vindt dat een bijzonder misdrijf iemand anders dan gewoonlijk vereist. “Wanneer iets ongewoons gebeurt, stel je je geen normale detective voor,” zei hij. “Je bedenkt iemand die anders is.”
De achtergrond en de kunst
Zijn moeder, Félicité Garzon Delvaux, groeide op in een 18e-eeuws museumpaleis, dochter van een conservator en een kunstenaar. Ze neemt haar zoon regelmatig mee naar tentoonstellingen. “Kunst en musea zijn levendige ruimtes,” zei ze. “Het leven zonder kunst is geen echt leven.” Voor Pedro maken kunst en beelden deel uit van het dagelijks bestaan. Toen miljoenen mensen verhalen projiceerden op één frame van hem in een fedora naast bewapende politie bij het Louvre, herkende hij de kracht van een beeld en liet hij het mythos een tijdje bestaan voordat hij zich bekendmaakte.
Hij hield enkele dagen het zwijgen, schakelde toen zijn Instagram-account van privé naar openbaar. “Mensen moesten proberen te achterhalen wie ik ben,” zegt hij. “Toen kwamen journalisten en ik vertelde hen mijn leeftijd. Ze waren ontzettend verrast.”
De jongen is nu ontspannen over wat de toekomst brengt. “Ik wacht totdat mensen contact opnemen voor films,” zegt hij met een glimlach. “Dat zou heel grappig zijn.”
De balans tussen mysterie en werkelijkheid
In een verhaal van diefstal en beveiligingsfouten, vormt “Fedora Man” een rustiger tegenwicht. Een jongere die gelooft dat kunst, stijl en een goed mysterie gewoon bij het gewone leven horen. Eén foto maakte hem tot symbool, en zijn ontmoeting bevestigt dat hij echt is, wat geruststellend is.
“Ik ben een ster,” zegt hij — niet om op te scheppen, maar als een soort experiment, alsof hij de woorden uittest op de manier waarop hij zijn hoed opzet. “Ik blijf zo kleden. Dat is mijn stijl.”
