Een ernstige humanitaire situatie
De geschiedenis en de escalatie van het conflict
Het conflict in Soedan begon meer dan twee jaar geleden als een machtsstrijd tussen rivaliserende generaals. Dit leidde tot een gewelddadige burgeroorlog die inmiddels meer dan 150.000 slachtoffers heeft geëist en miljoenen mensen hun huis heeft gekweld. Massale sluipschutteraanvallen, bloedige veldslagen en de vernietiging van infrastructuur zijn zichtbaar vanuit de ruimte en hebben de regio in een diepe crisis gestort.
Leni Kinzli, woordvoerster van het WFP in Soedan, benadrukt dat de situatie de grootste humanitaire crisis ter wereld is en niet langer genegeerd kan worden vanwege de omvang en ernst. Ze meldt dat ongeveer 45% van de bevolking, ofwel minstens 21,2 miljoen mensen, te maken heeft met acute voedselonzekerheid. Voor een aantal regio’s, zoals El-Fasher en Kadugli in Darfur, zijn hongersituaties bevestigd, waarbij inwoners maandenlang zonder betrouwbare toegang tot voedsel en medische zorg zitten.
Hulpverlening en de uitdagingen
De hulpdiensten kunnen momenteel per maand tussen de vier en vijf miljoen mensen voorzien van voedsel en voedingsondersteuning, met een capaciteit om maximaal acht miljoen te ondersteunen. Desalniettemin blijven de beschikbare middelen achter bij de groeiende behoeften. In gebieden waar voortdurende conflicten heersen, zoals El-Fasher, is de hulpverlening bijzonder problematisch. Daar werd meer dan anderhalf jaar lange belegering door de snel steun kracht (RSF) vastgesteld, tijdens welke geen enkele hulpinzameling kon plaatsvinden. In oktober veroverde de RSF uiteindelijk de laatste vesting van het Sudanese leger in Darfur.
In Zuid-Kordofan trof een drone-aanval op een kleuterschool 50 mensen, waaronder 33 kinderen, en benadrukte daarmee de escalerende geweldssituatie. VN-hulpteams waarschuwen dat het geweld de toegang tot voedsel, medicijnen en andere basisvoorzieningen belemmert. Boeren kunnen hun velden niet bereiken, waardoor het risico op een wijdverspreide hongersnood toeneemt.
Volgens Volker Türk, de VN Mensenrechtenraad, moet voorkomen worden dat Zuid-Kordofan een herhaling wordt van het geweld in El-Fasher. Recurrente conflicten en de heropleving van oude regionale wrok beëindigen vaak in chaos en het afbrokkelen van centrale autoriteit. De recente geografische en politieke fragmentatie maakt het bereiken van een wapenstilstand buitengewoon moeilijk.
De impact op de bevolking
Het conflict heeft al bijna 13 miljoen mensen gedwongen om te vluchten of te migreren binnen of buiten het land. Velen zoeken beschutting in buurlanden zoals Tsjaad, Zuid-Soedan, Egypte en Ethiopië. De financiële middelen voor de regionale hulpengeïntegreerde aanpak zijn minder dan 10% van de benodigde bedragen, waardoor basisvoorzieningen niet gedekt kunnen worden.
Ondanks de negatieve boodschap tonen enkele regio’s tekenen van herstel. Vorig jaar waren er tien gebieden die officieel als hongersnoodgebied werden erkend, maar intussen is dat aantal teruggebracht tot twee. In Khartoem, Al Jazirah en Sennar keren enkele gezinnen terug naar hun lokale gemeenschap, mede door beperkte stabilisatie. Kinzli stelt dat met voldoende toegang tot hulp en financiering, ondervoeding en hongersnood kunnen worden teruggedraaid en de situatie verbeterd kan worden.
