We leven in 2025, in een tijd waarin technologie bijna sneller ontwikkeld dan we zelf kunnen bijhouden. Denk even terug aan de digitale oertijd, ergens eind jaren 80 — toen emoji’s nog lang geen dagelijkse taal waren. Stel je voor: in plaats van de hyperrealistische plaatjes op je iPhone, waren de eerste emoji’s simpele pixel-figuren, verstopt in vergeten elektronica. Echt waar.
Vandaag sturen we razendsnel berichtjes vol 🍕 of een knipogende aubergine — elke emotie en situatie is met één druk op de knop uitgebeeld. Maar wist u dat onze gewoonte om digitale plaatjes te gebruiken diepere wortels heeft? En dat het decoderen van de allereerste emoji’s verrassend lastig is als je gewend bent aan de moderne selectie? Een recente ontdekking van ontwikkelaar Matt Sephton bewijst: zelfs vóór het internet was er al behoefte aan een beetje knipoog via het scherm.
Een vondst in Japan: de PA-85000
Gameontwikkelaar en blogger Matt Sephton dook in de geschiedenis en vond een bijzondere schat — een set van maar liefst 102 eenvoudige symbolen op de Japanse PA-85000, een elektronisch memoblokje uit 1988. een konijntje, een muis, zodiacsymbolen— het stond er allemaal op. Zo’n uitgebreid karakter-alfabet in een apparaat dat nu haast antiek aanvoelt, wie had dat gedacht?
Hoe komt het dat niemand deze emoji’s kende?
Dit soort apparaatjes komen uit een pre-internettijd, dus online vind je er amper iets over terug. Ze zijn praktisch niet te emuleren — oftewel, je moet er echt eentje hebben liggen om te zien wat ze kunnen. Sephton tekende de karakters pixel voor pixel na, omdat bruikbare plaatjes gewoon nergens te vinden waren. Wat mij betreft: dit is digital archeologie.
Zijn deze symbolen de éérste echte emoji’s?
Het roept vragen op: waar ligt de start van de emoji? Volgens bronnen als Emojipedia en Wired ontstond de ‘eerste echte emoji’ bij SoftBank in 1997. En je kent waarschijnlijk de beroemde set van Shigetaka Kurita uit 1999. Maar het bestaan van deze 1988-symbolen gooit die tijdlijn flink door de war.
In de jaren 80 waren deze emoticons ontzettend basic — een konijn bestond uit een paar blokjes, sterrenbeelden waren nét herkenbaar — maar toch: ze waren er, en waarschijnlijk werden ze in Japan best vaak gebruikt. Buiten Japan kregen emoji’s pas voet aan de grond in 2010, toen Unicode standaardisatie bracht. Apple voegde in 2011 toetsenbordondersteuning toe; Android volgde snel daarna. Nieuw? Niet bepaald, blijkt nu.
Waarom deze ontdekking méér is dan nerd-nostalgie
Wat ik hierin vooral fascinerend vind: zo’n kleine vondst laat zien dat de drang om onszelf met visuele taal uit te drukken ouder is dan we denken. emoji’s zijn niet zomaar een gimmick van Silicon Valley, maar een universele menselijke behoefte. En eerlijk — het stemt me vrolijk te bedenken dat iemand al in 1988 even snel een gedachtestreepje of konijntje aan een memo wilde toevoegen. Een beetje zoals je nu een 🐇 verstuurt naar je collega op het werk, gewoon, omdat het kan.
Nieuwe blik op digitale geschiedenis
- Denk niet te snel dat alles “vroeger” trager of minder creatief was.
- Blijf letten op onbekende vondsten uit lokale merken en vergeten apparaatjes. In Nederland waren merken als Philips en Trust in die periode óók innovatief bezig — wie weet welke verrassingen zich nog op stoffige zolders bevinden.
Dus: volgende keer als u een emoji plaatst, denk even aan dat bescheiden Japanse apparaatje uit 1988. Wie weet inspireert het tot een zoektocht naar uw eigen digitale erfgoed — of tenminste tot een glimlach bij de volgende onbekende pixel.
