Kunt u zich voorstellen: in uw dorp is het verboden om ziek te worden? Nee, het is geen satire, maar dit is precies het geval in Belcastro — een klein plaatsje in Calabrië, één van de armste regio’s van Italië.
De burgemeester, Antonio Torchia, heeft onlangs een opvallend decreet uitgevaardigd: inwoners moeten elke ziekte vermijden die om spoedeisende medische hulp zou vragen. Het klinkt onwerkelijk, maar het staat zwart op wit in het gemeenteblad.
Wat is er precies aan de hand?
Volgens het besluit moeten bewoners extra voorzichtig zijn en geen risico’s nemen die hun gezondheid in gevaar kunnen brengen — zoals roekeloos gedrag of zelfs het beoefenen van sport. Lokale media berichten dat men het huis liefst zoveel mogelijk moet mijden en vooral moet rusten. kortom, leef voorzichtig en kom niet onnodig buiten.
- Ga niet te vaak de deur uit
- Vermijd sporten of reizen
- Blijf uit de buurt van potentiële huiselijke ongelukjes
- Rust is het devies — tot vervelens toe
Pure humor of bittere ernst?
Burgemeester Torchia vertelde aan de Italiaanse tv dat zijn verordening “een ironische provocatie” is. Maar wie verder leest, begrijpt dat er serieuze frustratie achter schuilt. Zelfs dringende brieven aan de regio leverden minder respons op dan deze ludieke ingreep. Zelf zegt hij: “Dit is geen gewone grap. Dit is een schreeuw om hulp — een signaal dat de situatie voor onze inwoners echt niet langer houdbaar is.”
Zorgtekort op gevaarlijk niveau
Tja, waarom zou een burgemeester zoiets roepen? Het antwoord is eenvoudig én zorgwekkend. In het dorp is geen spoedeisende hulp beschikbaar ’s nachts of tijdens feestdagen — de plaatselijke kliniek is vaak gesloten. Wie echt medische hulp nodig heeft, moet naar Catanzaro — een trip van ruim 45 kilometer over wegen die berucht zijn om hun slechte staat.
Met zo’n 1200 inwoners, van wie de helft ouder dan 65, is medische zorg hier geen luxe, maar bittere noodzaak. En dat wordt elk jaar problematischer.
De schokkende realiteit: steeds minder ziekenhuizen
Sinds 2009 zijn er in Calabrië maar liefst 18 ziekenhuizen gesloten. Gevolg: bewoners zijn op zichzelf aangewezen, of moeten ver buiten de regio zorg zoeken. Geen wonder dat burgemeester Torchia furieus is: “Als we de basisvoorzieningen niet veiligstellen, verdwijnen deze dorpen binnen 10 jaar van de kaart.”
Wat kunnen we hier in Nederland van leren?
Het is verleidelijk om te lachen om deze absurde maatregel, maar de problematiek is herkenbaar — ook buiten Zuid-Italië. Dorpjes zonder huisartsenpost, wachttijden op spoedeisende hulp, gebrek aan OV. Misschien is het in Drenthe of Zeeuws-Vlaanderen (nog) niet zo schrijnend, maar zonder investeringen ligt eenzelfde scenario op de loer.
- Wees zuinig op lokale zorg – van huisartsenpost tot kleine kliniek
- Sta stil bij bereikbaarheid voor ouderen
- Blijf als bewoner alert: laat je stem horen als voorzieningen verdwijnen
Samenvatting: meer dan een gekke stunt
Uiteindelijk wilt niemand dat je ziek wordt — maar een formeel verbod? Dat is niet alleen nieuwswaardig, maar vooral pijnlijk. De schreeuw uit Belcastro verdient een serieus respons, zowel lokaal als Europees. Tijd dat we — ook hier — nadenken over wat onmisbaar is in kwetsbare regio’s. anders wordt zo’n uitspraak straks misschien nóg minder grappig.
