Stel je voor — je bent dol op de geur van aardbeien op de markt, maar een klein stukje kan je direct in het ziekenhuis doen belanden. Voor Chloë Raisbeck uit Solihull (West Midlands) is dat dagelijkse realiteit. Sinds haar zevende heeft ze geen fruit of groenten meer gegeten. Niet omdat ze dat niet wil, maar omdat het letterlijk levensgevaarlijk is.
Toen alles veranderde: Een abrikoos op school
In 2004 leek Chloë een gewone basisschoolleerling. Ze at haar lunch met een perzik, zoals altijd. Maar ineens begon haar lip te zwellen en haar keel te prikken — alsof ze plotseling allergisch werd, uit het niets. De schoolverpleging bagatelliseerde het. Toch escaleerde het snel: een hap van een appel veroorzaakte exact dezelfde pijnlijke reactie.
Een bezoek aan de huisarts bracht duidelijkheid. Uit een bloedtest bleek dat Chloë allergisch is voor tal van producten, waaronder appels, perziken, nectarines en kersen. Een uitgebreide allergietest op de afdeling Allergologie van het Solihull Ziekenhuis leidde tot de diagnose: oraal allergie syndroom (OAS).
Wat is oraal allergie syndroom?
- OAS betekent dat je lichaam reageert op eiwitten in fruit, groente en noten die lijken op pollen.
- Symptomen kunnen variëren, van jeuk tot heftig opgezwollen lippen of zelfs anafylaxie.
- In Nederland leeft zo’n 2% van de bevolking met deze klachten — en de cijfers stijgen elk jaar een beetje.
De constante zoektocht naar veiligheid
Chloë is intussen allergisch voor 15 soorten fruit, groenten en noten — van banaan en kiwi tot wortel, amandel en paprika. Het klassieke “eet je vijf per dag” is voor haar onhaalbaar. Multivitaminen zijn haar redding, EpiPen haar vaste accessoire. “Elke maaltijd is spannend,” zegt ze nuchter, “je weet nooit wanneer je lijf plots weer protesteert.”
“De ergste angst? Dat mensen je niet serieus nemen,” vertelt Chloë. Op feestjes neemt ze altijd haar eigen eten mee (voorkomt rare blikken — en gevaar). Haar vriend moet soms zelfs zijn tanden poetsen na het eten, voor ze elkaar een zoen geven. Je wilt toch geen risico nemen.
Hoe overleef je zonder groenten?
De menukaart van Chloë bestaat vooral uit ‘beige’ gerechten: pasta, rijst, wit brood — afwisselend aangevuld met vlees, vis en zuivel van merken als Campina of AH Vers. Toch blijft ze vermoeid en vaak wat slap, ondanks de dagelijkse supplementen.
- Altijd multivitaminen in huis
- Etiketten lezen kost extra tijd, zeker bij de Albert Heijn of Jumbo
- Buitenshuis eten? Eerst alles dubbelchecken – in apps en bij personeel
Voorzichtig nieuwe dingen proberen
Sinds begin 2025 zoekt Chloë voorzichtig haar grenzen op. Helemaal in stijl van de Nederlandse ‘probeer het gewoon’-mentaliteit durfde ze onlangs frambozen te testen. “Het voelt als een kleine overwinning als het lukte.” Haar hoop? Dat haar toekomst minder bepaald wordt door angst, en ze zonder stress samen met vrienden kan tafelen.
Praktische tips voor als u (of uw kind) OAS heeft
- Vermijd rauw fruit en groenten: gekookt of gebakken verdraag je soms wél
- Bespaar niet op goede multivitaminen (check het assortiment van bijvoorbeeld Kruidvat of Etos)
- Zorg dat mensen in je omgeving weten wat OAS is — betere uitleg, minder ongemak
- Houd altijd je antihistaminica en EpiPen bij de hand, zeker bij festivalbezoek of BBQ’s
- Laat kinderopvang, scholen en vrienden weten wat er aan de hand is — liever te veel uitleg dan te weinig veiligheid
Chloë’s persoonlijke ‘verboden’ lijst
- Banaan
- Kiwi
- Wortel
- Amandel
- Paprika
- Appel
- Perzik
- Nectarine
- Pruim
- Kers
- En nog een stuk of vijf meer…
De toekomst: met kleine stapjes vooruit
Er bestaat helaas geen genezing voor OAS. Toch ontwikkelt Chloë milde vormen van tolerantie door voorzichtig, onder medische begeleiding, nieuwe voeding te proberen. Eén ding is duidelijk: haar verhaal inspireert — want voedselallergieën zijn nog altijd omringd met onbegrip en verkeerde aannames. Dus: kent u iemand met onverklaarbare klachten na het eten? Laat hem of haar zich testen!
Tot slot, durf open te praten over allergieën — ook als anderen het “overdreven” vinden. Want nee, je verzint deze klachten niet. En ja — zelfs een klein stukje fruit kan levensgevaarlijk zijn.
