Stelt u zich voor: tijdens kerst en Thanksgiving vult de geur van gourmet en kerstkransjes de kamer — maar voor Caroline Cray zit er niets anders op dan een schaaltje havermout. En dat doet ze nu al voor het vijfde jaar op rij. Klinkt onwerkelijk? In Nederland is voedselallergie niet zeldzaam, maar dit extreme verhaal uit Boston, VS, zet alles in perspectief.
Caroline’s leven met MCAS
Caroline is 25 en kreeg in 2018 de diagnose mastcelactivatiesyndroom (MCAS). Dit betekent in de praktijk: haar immuunsysteem kan onverwacht uitbarsten na het eten — soms al van de kleinste hap. de eerste grote schrik kwam in 2017, toen ze na een ijsje met spoed naar het ziekenhuis moest vanwege een anafylactische shock. Daarna volgden soortgelijke heftige reacties op brood en pizza. Voor de duidelijkheid: een middagje in de intensive care na rijst met bonen is voor haar geen uitzondering, maar helaas realiteit.
Tien maanden lang volgden artsen haar gezondheid, totdat eindelijk duidelijk werd wat er aan de hand was: een chronische, allesbepalende allergie waar medisch weinig aan te doen is. Sindsdien bestaat haar menu uit precies twee dingen: havermout en EleCare, een aminozuurdrink die normaal voor baby’s is. Bij Jumbo kun je het niet halen — zelfs de diëtist in Utrecht keek bedenkelijk toen ik haar dit vertelde.
Feestdagen met beperkingen
Toch heeft Caroline haar liefde voor december niet verloren. “Vroeger vond ik Thanksgiving het leukst, omdat samen eten centraal stond. Tegenwoordig is kerst meer mijn ding — er is aandacht voor cadeautjes, sfeer, en minder focus op het eten.” Zelf merk ik hoe herkenbaar dit is: bij een typische Nederlandse kerst draait veel om gourmetten of een stevige kalkoen, maar Caroline moet daar noodgedwongen aan voorbijgaan.
En eerlijk is eerlijk — het is niet makkelijk. “Dit is mijn vijfde jaar op het havermoutdieet en het is zwaar. Ik ga niet doen alsof ik er niet soms mee worstel.” De gevoeligheid voor allergische reacties is zó groot, dat zelfs nieuwe producten langzaam, één voor één, getest moeten worden. Sinds maart 2024 doet ze voedselproeven met bijvoorbeeld kip, lam, zoete aardappel en broccoli — keer op keer met teleurstellend resultaat, want haar lichaam wijst alles nog steeds af.
Dagelijkse realiteit: medicijnen en voorzichtigheid
- Om de twee weken een Xolair-injectie (voor de kenners: dat is geen pretje)
- Dagelijks antihistaminica en wekelijks Hizentra
- Strenge vermijding van noten, sesam, kiwi, mosterd én onbekende ingrediënten
Voor Caroline bestaat zelfs het eten zelf uit potentieel gevaar — het verteringsproces alleen al is haar grootste trigger. Met haar MCAS-therapeut bekijkt ze steeds weer of er niet tóch een enkel veilig voedingsmiddel te vinden is. Vooralsnog blijft het bij kleine porties havermout — soms met kraanwater, soms pure EleCare.
Feestjes thuis: voordeel of ongemak?
Het voordeel: Caroline viert de feestdagen thuis, waar alles exact naar wens klaargemaakt wordt. In de beginjaren at ze zelfs liever niet in gezelschap — de klassieke Nederlandse “ik neem gewoon een wijntje erbij”-houding is voor haar onbekend terrein. “Het is soms moeilijk, want eten is zo’n groot onderdeel van de feestdagen. Maar ik voel me toch betrokken door wie er om me heen zijn. Dat telt.”
Slim omgaan met voedselallergieën: praktische tips
- Laat je goed begeleiden door een arts — niet elk ziekenhuis kent MCAS even goed
- Test onbekende producten altijd apart en met overleg van een specialist
- Vier de feestdagen thuis als dat veiliger voelt — niemand kijkt er raar van op als je in je eigen keuken je eigen eten maakt
- Focus op wat wél leuk is: sfeer, tradities, cadeaus of een goed gesprek
- Wees eerlijk naar je omgeving — weinig mensen begrijpen hoe ingrijpend voedselallergie kan zijn
We zien in Nederland steeds meer bewustzijn rondom allergieën — van AH tot Ekoplaza zijn speciale schappen met allergievrije producten inmiddels standaard. Toch is het verhaal van Caroline zeldzaam: zo extreem komt het eigenlijk zelden voor.
Conclusie
Caroline’s verhaal biedt stof tot nadenken — niet alleen voor wie zelf met allergie worstelt, maar voor iedereen aan de feesttafel. Het draait uiteindelijk om samen zijn, niet om wat er op het bord ligt. Misschien een goed excuus om dit jaar eens te focussen op andere tradities dan eten. Of om gewoon weer ouderwetse dobbelspelletjes te doen na het diner — we zijn tenslotte in Nederland.
