Een romantisch weekendje weg in Colorado verandert plotseling in een avontuur met een mythisch tintje. Een stel claimt in het volle daglicht Bigfoot op camera te hebben vastgelegd, ronddolend langs een berghelling voordat het imposante wezen even ging zitten uitrusten. Nee, dit keer geen vaag schaduwbeeld bij zonsopkomst – gewoon pal voor hun neus, tussen de struiken.
Hoe verloopt zo’n ontmoeting?
Shannon en Stetson Parker uit Cheyenne vierden hun tienjarig huwelijk met een treinritje op de iconische smalspoorlijn tussen Durango en Silverton – voor kenners een beroemde route dwars door het zuidwesten van Colorado. Eigenlijk waren ze op zoek naar elanden, maar kregen ze iets heel anders voorgeschoteld.
“Mijn man zag ineens iets bewegen, maar kon niet goed plaatsen wat het was. Toen zei hij opeens: ‘Bigfoot!’”, vertelt Shannon, 44 en aannemer van beroep. En eerlijk: het wezen was enorm – volgens haar zeker twee meter of nog langer. Opvallen deed het juist niet; in hurkzit gleed het moeiteloos op in de grijze tinten van de berg. “Voor deze reis twijfelden we nog, maar nu zijn we om: Bigfoot bestaat.”
De beeldopname die alles veranderde
Shannon plaatste vervolgens een korte video van de ontmoeting op Facebook. De reacties liepen uiteen van enthousiast tot ronduit sceptisch. Eén volger reageerde enthousiast: “Ik geloof het!” terwijl een ander het luchtig hield: “Wat zaten jullie op de trein eigenlijk te drinken?”
Niet iedereen gelooft zomaar in sprookjeswezens natuurlijk. Sommige mensen suggereerden dat het misschien een jager in camouflage kon zijn, of een grap van locals om toeristen te foppen. Maar, zegt Shannon: “Het leek absoluut niet op een jager, want het droeg geen boog of geweer. En eerlijk, het leek ook niets bij zich te dragen.” Zou zomaar kunnen in dit deel van de VS, waar de grapdichtheid soms hoog ligt – maar toch, deze ontmoeting laat haar niet meer los.
Bigfoot-mania in Amerika: feit of volksverhaal?
2025 mag dan alweer een jaar vol AI en technologie zijn – de fascinatie voor Bigfoot leeft nog altijd, zeker in de VS. Zelfs deze zomer doken er weer foto’s op van Bigfoot in de bossen van Mississippi. Al sinds de 19e eeuw melden Amerikanen ontmoetingen met deze ‘woudreus’, vooral uit de eindeloze wouden van de Pacific Northwest. Washington’s National Guard verzamelde ooit getuigenissen: variërend van ‘een reusachtige rechtopstaande aap’ tot ‘een harige mens’ van ruim 2,5 meter en een bouw als een gepantserde rugbyer.
De Universiteit van Arizona voegt daar een wetenschappelijk tintje aan toe: misschien is de Bigfoot-folklore wel gebaseerd op de Gigantopithecus, een uitgestorven reuzenaap die in dezelfde tijd als vroege mensen leefde. Klinkt plausibel – al houden sommigen vol dat het gewoon een slimme muzikant met een Bigfoot-pak is (check Saxsquatch maar eens, voor smooth jazz met een snufje mysterie).
Waarom laten we ons toch steeds weer verrassen?
- Nieuwsgierigheid: Iedereen wil wel een beetje magie in de wereld.
- Regiopride: Zeker in Colorado kun je altijd een goed verhaal gebruiken voor bij de koffie (of een biertje in de kroeg van Amsterdam).
- Bewijsdrang: Iedereen wil dé foto scoren waar niemand meer omheen kan.
Hoe pikt u een Bigfoot op?
Mocht u toevallig komende zomer de Rockies bezoeken – kijk niet alleen omhoog voor roofvogels, maar houd de struiken ook goed in de gaten. De meeste waarnemingen gebeuren onverwacht en vaak sta je pas met je mond vol tanden als het wezen alweer verdwenen is. Tip: goede camera mee, open vizier, en misschien af en toe even door de ogen van een kind kijken.
Afsluiter
Bigfoot blijft ongrijpbaar – of u nu gelooft in een eeuwenoude reus of in het lokale volksvermaak. Eén ding is zeker: het verhaal inspireert, brengt mensen dichter bij elkaar en zorgt elk jaar weer voor nieuwe discussies aan tafel. Daar zeggen we in Nederland tegenwoordig: gewoon delen als je iets bijzonders ziet, je weet maar nooit wie je ermee op een idee brengt.
