Een normale werkdag eindigde voor de Schotse onderhoudsmonteur Warren Soulsby (25) in puur ongeloof — na een onverwachte ontmoeting met een adder die zich in een verlaten bierfles schuilhield. binnen een paar minuten veranderde zijn hand door blaren en zwellingen, en zijn bloed werd letterlijk stroperig.
“Dat moment dat ik realiseerde dat ik gebeten was — en nog wel door een giftige slang — zal ik nooit vergeten,” vertelt Warren uit Tranent, terwijl hij zijn handfoto’s laat zien om zijn ongelofelijke verhaal kracht bij te zetten.
Het incident gebeurde in februari vorig jaar nabij Coldingham, in de Scottish Borders. Warren was samen met collega’s bezig om overwoekerde verkeersborden weer zichtbaar te maken — niets bijzonders, tot hij langs de kant een weggegooide bierfles vond en die wilde oprapen om z’n bosmaaier te beschermen.
Hij greep de fles bij de hals om hem een stukje naar beneden te gooien, maar precies toen voelde hij een scherpe steek in zijn linkerhand. “Ik dacht eerst aan een doorn, tot ik twee bloedende prikgaatjes zag,” herinnert hij zich.
Warren voelde zich meteen draaierig en misselijk terwijl hij naar de bedrijfsbus liep voor wat water. pas toen hij de twee wondjes zag bloeden, begon het te dagen: dit was geen gewone snee.
De link met een slang legde hij echter pas later. “In Schotland verwacht je gewoon geen slang, waarom zou je?” grapt Warren. Pas in het ziekenhuis — na een bloedtest — werd duidelijk dat hij door een adder was gebeten. Dat is de enige giftige slang in het VK, bekend van wandelpaden rond bijvoorbeeld de Veluwe van Schotland (nee, geen typefout — let op hoe de zon ook in Nederland inmiddels adders naar stadsparken lokt, volgens recente berichten van Natuurmonumenten).
Waarschijnlijk was de adder in de fles gekropen om op te warmen door de weerkaatsende zon. Toen Warren de fles pakte, werd het dier gewekt en beet instinctief — een soort Schotse versie van die knallende slangen uit de notenbus-grap, zoals hij het zelf omschrijft.
“Het voelde als een prik — en hup, daarna gleed ‘ie weer tussen de struiken,” zegt Warren.
Gelukkig zag een collega de wondjes en bracht hem direct naar het Royal Infirmary of Edinburgh. Onderweg — typisch Schots — moesten ze twee keer stoppen zodat Warren kon overgeven.
Uit het bloedonderzoek bleek snel dat zijn bloed ongewoon dik was: het gif deed zijn werk. “Mijn bloed was tweemaal zo stroperig als het hoort, vertelden ze — puur door het addergif.” Het kwam zelfs als een verrassing voor de artsen dat een slang hier in het spel was.
Warren kreeg direct een infuus met pijnstillers en diazepam — ter ontspanning, want schrikkerig was hij sowieso. “Artsen zeiden gelukkig dat het niet dodelijk was omdat ik gezond ben, maar het voelde vreselijk.”
Op de foto’s is te zien hoe een stuk huid uit zijn hand weggevreten lijkt — best schokkend, als je erover nadenkt.
Om het gif tegen te houden, werd via vier motorfietsen anti-gif vanuit Manchester gehaald. Dat antiserum is puur Europees — een kleine geruststelling, mocht u ooit op een van de Groningse hei hetzelfde meemaken.
Na 72 uur in het ziekenhuis en nog een dagje thuis, stond Warren alweer op maandag op het werk. Typisch Schots? Welnee — gewoon niet klein te krijgen.
Nu waarschuwt hij anderen: let in de natuur écht op waar u uw handen steekt. “Adders laten je meestal met rust, ze gaan alleen in de aanval als er geen uitweg is. Die van mij zag die fleshals als enige vluchtroute — en toen zat mijn hand in de weg.”
Warren is nu niet boos op de slang — “eerlijk gezegd heb ik het zelf uitgelokt. Niemand vindt het leuk om tijdens z’n winterslaap wakker gemaakt te worden, toch?”
