Er is weer beweging rondom het mysterie van Loch Ness — en deze keer zijn er foto’s die zelfs door doorgewinterde Nessie-zoekers “de spannendste ooit” worden genoemd.
Onthulling na jaren stilzwijgen
De foto’s waar men het nu over heeft, zijn eigenlijk al in 2018 geschoten door Chie Kelly, een 51-jarige vertaler woonachtig in Groot-Brittannië. Ze hield de beelden lange tijd voor zichzelf, omdat ze bang was voor spot uit haar omgeving (we weten allemaal hoe snel zo’n verhaal in Nederland viral kan gaan). Maar na een grote monsterzoektocht — de grootste in Loch Ness van de afgelopen 50 jaar — besloot ze haar beelden toch naar buiten te brengen.
Wat is er precies vastgelegd?
Op 13 augustus 2018 zat Kelly samen met haar man Scott en hun vijfjarige dochter Alisa te lunchen bij de bekende Dores Inn, direct aan het water van Loch Ness. Tijdens het fotograferen van haar gezin viel haar oog ineens op een “slangachtig” dier dat ongeveer tweehonderd meter uit de oever parallel langs het meer gleed.
“Ik kreeg het wezen niet volledig op beeld, maar ik schat dat de zichtbare delen samen net geen twee meter waren,” aldus Kelly in gesprek met de Telegraph. Het dier draaide en rolde – gek genoeg werd er geen kop of nek gezien. Na enkele minuten was het weg en kwam niet meer boven water.
Serieuze vragen of gewoon een speelse otter?
De eerste gedachte van Kelly was dat het om een otter of misschien een zeehond ging. Maar — ze heeft geen kop, snuit of het typische gedrag waargenomen. Het wezen kwam niet boven voor adem en bewoog zich onnatuurlijk rustig onder het donkere wateroppervlak.
Ook bijzonder: Kelly hoorde geen enkel geluid en de vormen onder het wateroppervlak waren vreemd, zonder duidelijke kleuren.
Expert aan het woord: “Dit is uniek”
Nadat ze haar foto’s deelde met Steve Feltham — een lokale beroemdheid die na het verkopen van zijn huis in Dorset al meer dan dertig jaar jacht maakt op Nessie — werd het enthousiasme nog groter. Feltham noemt Kelly’s beelden een absoluut hoogtepunt: “Dit zijn de duidelijkste foto’s van het oppervlak van Loch Ness die ik in drie decennia heb gezien. Zoiets helders spot je zelden,” vertelt hij aan de Telegraph.
“Het is overduidelijk: dit is geen drijvend hout. Het is iets levends — en we weten simpelweg niet wat,” aldus Feltham, die na meerdere ontmoetingen overtuigd is van de oprechtheid van Kelly en haar familie.
Voor Chie Kelly persoonlijk is dit ook een opluchting. “Ik weet nog steeds niet wat ik heb gezien, maar het was echt een dier — en het bewoog,” zegt ze. Ondanks haar geloof in het bestaan van het monster twijfelt ze nog aan de ware aard van het fenomeen.
De jacht naar Nessie: een Nederlandse blik op de hype
Afgelopen weekend organiseerden het Loch Ness Centre samen met de Loch News Exploration-vrijwilligers de “Quest Weekend” — een soort festival voor monsterfans. Zelf ben ik in 2022 nog bij Inverness geweest (prachtige streek trouwens — aanrader voor een roadtrip) en merkte hoe het dorp bruist van de Nessie-cultuur: van toeristische winkels tot Nessie-mokken bij lokale koffietentjes. Inmiddels zijn er volgens het Official Loch Ness Monster Sightings Register maar liefst 1.148 waarnemingen geregistreerd. Er zijn in 2025 alleen al drie meldingen geweest — vorig jaar zes.
De zoektocht zit echter vol obstakels — slecht weer zorgde ervoor dat hittezoekende drones niet konden vliegen, en men vergat apparatuur aan te zetten toen er onder water vier mysterieuze geluiden werden geregistreerd (dat is toch typisch, vergeten om op ‘record’ te drukken precies op het moment suprême…).
Wat kunnen we hiervan leren?
- Blijf altijd kritisch — niet elke vreemde beweging in het water is meteen legendarisch.
- Durf te delen: Chie’s verhaal toont aan dat bijzondere waarnemingen niet per se tot hoon hoeven te leiden.
- Gebruik altijd goede opnameapparatuur (en controleer of die aan staat!) als je vreemde dingen spot — zelfs een simpele Canon kan geschiedenis schrijven.
Tot slot: mysterie blijft, en dat is eigenlijk het mooiste
Of je nu wel of niet in Nessie gelooft — het Loch Ness-verhaal geeft een vleugje magie aan onze nuchtere wereld. Wat mij betreft zijn foto’s als deze een perfecte aanwinst voor de eeuwige zoektocht naar het onbekende. Sla ze gerust op of stuur ze even door in de familie-app — wie weet komt het gesprek bij de borrel binnenkort ineens terecht op het monster dat de Schotse meren (en menig hoofd) blijft bezighouden.
