De meeste mensen rijden snel door als ze een overleden dier langs de snelweg zien. Maar Manders Barnett (32) uit Oregon gaat anders met zulke situaties om: ze leeft dag en nacht buiten en eet soms zelfs aangereden dieren, omdat ze het zonde vindt als dieren voor niets sterven. En weet u — er zit een verrassend filosofie achter haar levensstijl.
Leven met de natuur: van Idaho naar Oregon
Vier jaar geleden zei Barnett haar vaste baan als wildlifetechnicus in Idaho op en verruilde haar woning voor een tent in de natuur. Haar avontuur begon nadat ze een bijzondere reiziger ontmoette — iemand die al zes jaar te paard door Amerika trok. Dat vrije leven sprak haar direct aan.
Sindsdien leeft ze ‘nomadisch’, ver van de ‘matrix’ van het moderne leven. Op Facebook deelt ze regelmatig updates over haar avonturen. Haar reis bracht haar met twee mustangs — Huittsuu (Shoshoni voor ‘kleine vogel’) en Paxtwaylá (‘vriendelijk’) — naar Oregon, waar ze nu vlakbij Grants Pass woont.
Klein wonen, groots leven
Barnett woont in een 10-bij-12-voets canvas tent, samen met haar paarden. Geen ruimte voor overbodige luxe. Verwarming en koken doet ze op een houtkachel en wassen gebeurt gewoon met putwater — nog geen stroom uit de muur hier.
En ja, er is wél een zonnebatterij, waarmee ze haar telefoon laadt. Voor de televisie heeft ze echter geen tijd, buiten is veel meer te zien. Boodschappen haalt ze af en toe bij de lokale boerderijwinkel, betaald van haar inkomsten als kunstenaar op Etsy en via andere sites.
Van bloemen zoeken tot wildplukken langs de weg
Barnett vult haar maaltijden aan met eetbare bloemen, paddenstoelen en… verkeersslachtoffers. Ja, u leest het goed: als ze zeker weet dat een dier vers is overleden — meestal een coyote of ree — neemt ze het mee. “Ik ben er goed in geworden om in te schatten of een dier nog veilig te eten is,” zegt ze. Ze laat geen stukje verspillen: botten gebruikt ze voor gereedschap, de huid wordt kleding of een tas.
Is wildplukken langs de N-wegen verantwoord?
- Kijk altijd of het dier écht vers is — bederf ligt snel op de loer
- Binnen 12 uur bereiden — anders is het vlees niet meer veilig
- Check de wet — in Nederland is het officieel niet toegestaan om aangereden wild mee te nemen, in sommige Amerikaanse staten mag het wél
Het idee dat wat gesneuveld is tenminste nog een tweede leven krijgt — als maaltijd of kleding — spreekt haar erg aan. “Het voelt respectvol om zo met de natuur om te gaan. Liever nuttig dan nutteloos.”
Uitdagingen en veerkracht
Het buitenleven is soms hard: Barnett heeft al vaker grote roofdieren ontmoet. Toch schrikt dat haar niet af. “Ik ben niet bang om te sterven. Waar ik voor vrees? Een leeg bestaan leiden.” Die woorden blijven hangen.
Is zo’n bestaan voor iedereen?
Waarschijnlijk niet. De meeste Nederlanders zullen niet snel hun huis verruilen voor een tent in het bos nabij de Veluwe, laat staan gaan wildplukken langs de A2. Maar Barnetts verhaal prikkelt tóch: hoeveel mensen zijn tegenwoordig het contact met de natuur verloren? Misschien is vaker buiten zijn — en minder verspilling — iets waar we allemaal best wat van kunnen leren.
Tips voor wie duurzamer wil leven (zonder te verhuizen)
- Koop lokaal voedsel, bijvoorbeeld bij Landwinkel of de markt op het Museumplein
- Leer eetbare planten herkennen — check de IVN Natuurgids voor workshops
- Gebruik alles van wat je koopt: van offresten soep maken tot oude spijkerbroeken recyclen
- Ga vaker een dag offline en de natuur in, bijvoorbeeld wandelen in de Kennemerduinen
Tot slot
Barnett zegt het misschien wat radicaal, maar haar boodschap snijdt hout: respect voor wat leeft — en wat niet meer leeft — begint bij bewuster omgaan met onze omgeving. Kleine stapjes kunnen daarbij al een groot verschil maken. En zeg nou zelf, een verhaal als dit vergeet je niet zomaar.
