Er zijn van die verhalen die je niet loslaten. Het levenspad van Louise Glover – een voormalig Playboy-model, kortstondig bewoner van de beruchte Playboy Mansion – is daar zo’n typisch voorbeeld van. Vandaag, bijna twintig jaar na haar spectaculaire doorbraak, woont deze Britse in een tent op het platteland van Reading. Niet uit romantiek voor het buitenleven, maar omdat het leven haar flinke tikken heeft uitgedeeld.
Van glans naar onzekerheid: een carrière bij Playboy
In 2006 werd Louise uitgeroepen tot Playboy’s “Model of the Year”. Ze was in de fleur van haar leven, hing rond op de grootse feesten van Hugh Hefner en ontmoette beroemdheden als Leonardo DiCaprio, Matthew Perry en zelfs Paris Hilton. Ze mocht wonen in het iconische landhuis van Hefner in Los Angeles — een wereld waar champagne en exclusieve feesten de norm waren, met beroemdheden die soms gewoon op zondagmiddag langskwamen.
“Het was bizar om tussen de groten van de aarde te bivakkeren,” herinnert ze zich. “Het voelde echt als een andere wereld — het leek soms alsof niets onmogelijk was.”
Plotselinge ommekeer: Gezondheid en tegenslag
Maar iedereen weet: glitter kent schaduwkanten. In 2010 sloeg het noodlot toe. Tijdens een borstoperatie liep Louise een ernstige infectie op, wat leidde tot een hartstilstand. Ze lag vijf weken in het ziekenhuis — een periode die haar voorgoed veranderde.
Na haar herstel besloot ze het roer volledig om te gooien. Ze volgde opleidingen tot personal trainer, vond hernieuwde motivatie in sport en kreeg samenwerkingen met grote sportmerken — ze werd zelfs kort gesponsord door Nike. “Dat was echt mijn tweede kans,” zegt ze.
Nieuwe uitdagingen — en de realiteit van 2025
We weten het allemaal: de economie is grillig en de kosten van levensonderhoud blijven ook in Nederland maar toenemen. Louise — inmiddels 41 — merkte dat opdrachten als personal trainer opdroogden. “Het modellenwerk is er nauwelijks meer voor vrouwen van mijn leeftijd. En om nu nog in je eentje opnieuw te beginnen…”
Toch weigert ze zichzelf te verloochenen: “Ik doe geen grove content, geen OnlyFans, geen stripclubs. Zelfrespect staat voorop — hoe krap het ook is.”
Nu probeert Louise het via personal training thuis en een hondenuitlaatservice uit te bouwen. Haar thuis? Een tent van €75 op een stille Engelse boerderij — een noodgedwongen onderkomen, met een klein campingstelletje en twee kruiken om het ‘s nachts warm te houden.
Toch optimisme: Kleine momenten van geluk
“Eerlijk gezegd ben ik soms rustiger dan ooit,” geeft ze toe. “Zeker, het is zwaar — vooral als de koude nachten eraan komen en ik mezelf weer moet oppeppen. Maar er zijn ook momenten waarop ik me oprecht gelukkig voel. Zoals laatst, toen ik naar vallende sterren keek, gewikkeld in mijn slaapzak.”
Wat kunnen wij hiervan leren?
- Zelfs als je het gevoel hebt ‘alles’ gehad te hebben, kan het leven áltijd anders lopen dan gehoopt. Carrière, gezondheid, relaties — het zijn geen zekerheden.
- Nieuwe skills ontwikkelen — zoals Louise deed met personal training — houdt je flexibel in onverwachte situaties. Kijk in Nederland bijvoorbeeld naar de groei van freelance trainers en coaches of diensten als SnappCar en Peerby waarmee mensen een extra inkomen creëren.
- Zorg voor een vangnet, hoe klein ook. Familie, vrienden, een buurtondersteuning — in barre tijden maken die kleine netwerken een immens verschil, zeker met onze Hollandse winters.
Waarom we hierover blijven praten
Louise’s verhaal is schrijnend én inspirerend tegelijk. Het laat zien hoe dun de scheidslijn soms is tussen ‘alles’ en ‘niets’. In een tijd waarin geluk vaak wordt uitgebeeld als perfect en maakbaar — zelfs op de grachten van Amsterdam tot de stranden van Zandvoort — herinnert haar ervaring ons eraan dat veerkracht, eenvoud en een beetje hoop het verschil kunnen maken.
“Ik heb geen familie waar ik op kan terugvallen, maar ik geef niet op. Mijn geluk keert nog wel,” zei Louise onlangs. En als je goed luistert, zit daarin een les waar wij allemaal wat aan hebben.
