Nee, je bent niet de enige die even moet knipperen bij het zien van de mascottes van de Olympische Spelen van Parijs 2024. wat zijn het eigenlijk? De twee felrode, driehoekige figuren — met speelse cartoonogen en het Olympisch logo — doen onwillekeurig denken aan bewegende tongen, of, met een beetje fantasie, aan iets geheel anders.
Toch zijn deze antropomorfe mascottes geen lichaamsdelen. Maak kennis met les Phryges: een knotsgekke ode aan de Frygische muts, het Franse vrijheidssymbool dat teruggaat tot de Revolutie. Fransen herkennen de ‘bonnet phrygien’ meteen: het is dat iconische rode hoofddeksel dat je vast wel eens hebt gezien bij een protest of op het beeld van Marianne in Parijs.
De opmerkelijke Phryges — spreek uit als “frie-zjus” — voegen zich in een bonte traditie van Olympische mascottes. Sommige zijn direct herkenbaar, andere leveren al jaren hoofdbrekens op bij het publiek wereldwijd. Maar volgens Tony Estanguet, voorzitter van Parijs 2024, is dit een bewuste keuze: “We wilden geen dier als mascotte, maar een idee. De Frygische muts is hét symbool van vrijheid — en dat is wat we uitdragen.”
De rest van de wereld herkent de rode muts misschien van de Smurfen. Hoe dan ook, deze nieuwe helden zijn niet zomaar gekozen.
Elke Phryge vertegenwoordigt een ander evenement: eentje voor de Olympische Spelen en de ander — mét prothese als been — voor de Paralympische Spelen. De laatste is energiek en spontaan, terwijl de Olympische variant “een tactische, rationele denker” is volgens de officiële beschrijving.
Samen moeten ze “elkaar versterken” én een mini-revolutie ontketenen via sport — uiteraard in de Stad van het Licht. of je ze nu leuk vindt of niet, de Phryges zetten een unieke mascotte-traditie vrolijk voort.
Benieuwd welke vreemde vogels ze voorgingen? Hier zijn zes mascottes die in het verleden wenkbrauwen deden fronsen.
London 2012: Wenlock en Mandeville
Bijna niemand weet waarop Wenlock en Mandeville, de mascottes van Londen 2012, gebaseerd waren. Leuk feitje: volgens hun bedenker zijn het “de laatste druppels staal” van het stadion. De ‘W’ op het hoofd is niet te missen, net als de klassieke Londonse taxilamp. Of het werkt? Daar zijn de meningen over verdeeld.
Turijn 2006: Neve en Gliz
Neve (“sneeuw”) en Gliz (“ijs”) bewogen zich als een sneeuwbal en ijsblokje door de Olympische winter van Turijn. Neve, in het rood, symboliseerde gratie en harmonie; Gliz, gekleed in blauw, stond voor kracht en energie. Ze leken het meest op characters uit een vroege Pixar-film — typisch Italiaans eigenwijs.
Athene 2004: Phevos en Athena
Een knipoog naar de Griekse mythologie: Phevos (Apollo) en Athena waren broer en zus — hun uiterlijk is afgeleid van terracotta poppetjes uit de oudheid. Zo probeerden de Spelen de spirit van de oudheid met de moderne tijd te verbinden. Ze staan volgens de organisatie “voor spelplezier, gelijkheid en broederschap.” Nu herken je misschien waar die rare vormen vandaan komen.
Vancouver 2010: Miga en Quatchi
Canadese folklore ten top: Quatchi, een vriendelijke bos-sasquatch met pluizige oorwarmers, en Miga, half beer-half orka (‘zeebeer’) uit British Columbia. Beide geïnspireerd op sagen van de First Nations. Qua natuurbeleving konden de mascottes als enige Montréal bagels waarderen — en elkaar, want ze vormden een team dat je niet snel vergeet.
Atlanta 1996: Izzy
Vraag het random mensen op straat: nee, niemand weet wat Izzy, de mascotte van Atlanta 1996, eigenlijk is. Aanvankelijk heette het ding ‘Whatizit’, maar na een minder nauwe focusgroup (en veel hilariteit) werd het ‘Izzy’. Geen dier, geen robot, maar een product van informatietechnologie. Echt waar! Zelfs Google Translate raakt hiervan in de war.
Nagano 1998: Sukki, Nokki, Lekki en Tsukki
De Winterspelen van Nagano kregen in 1998 een hele groep mascottes: de ‘Snowlets’. Uil-achtige figuren met elk hun eigen kleur en verwijzing naar een element (vuur, lucht, aarde, water) en de vier jaar van een Olympiade. Slim gekozen — mét een knipoog naar Japanse kawaii cultuur, want deze mascottes werden al snel verzamelobjecten in Tokyo. bij de Jumbo zijn ze helaas nooit uitgebracht.
Of u nu fan bent van les Phryges of heimwee heeft naar Phevos, mascottes blijven een fascinerend onderdeel van de Olympische traditie. Ze brengen discussie, verwarring én soms een glimlach — precies zoals sport hoort te doen.
