het klinkt haast als een bizarre fabel uit een Amsterdamse kroeg, maar het overkwam werkelijk een 73-jarige Australiër. Hij moest met spoed onder het mes, nadat hij drie knoopcelbatterijen diep en vast in zijn plasbuis had gestopt.
Volgens het medische tijdschrift Urology Case Reports had de man zichzelf vaker op deze aparte manier proberen te ‘vermaken’, maar liep het nu faliekant mis. De dokters melden zelfs dat het naar hun weten de eerste gedocumenteerde geval is van ernstige weefselversterf veroorzaakt door batterijen op deze plek.
Waarom zou je batterijen in je penis stoppen?
Of je nou in Haarlem woont of hartje Den Haag — je vraagt je direct af: waarom in vredesnaam? De patiënt was op zoek naar seksuele sensatie. Hij had al jaren last van erectiestoornissen en probeerde van alles, zelfs shockwave-therapie, om daar verandering in te brengen. Maar batterijen?
Volgens het rapport had de man dit kunstje al vaker fluitend uitgevoerd. Alleen… dit keer kwamen de batterijen muurvast te zitten. na 24 uur (!) besloot hij toch maar naar het ziekenhuis te gaan. Knoopcellen zijn berucht omdat ze binnen twee uur het omringende weefsel kunnen doden — risico op necrose dus.
Medische race tegen de klok
Het team van artsen in Australië wist dat ze snel moesten handelen. Door de agressieve inhoud van knoopbatterijen, liep de man risico op Fournier-gangreen: een zeldzame, maar levensgevaarlijke infectie die we in Nederland gelukkig zelden zien.
De eerste pogingen om de batterijen te verwijderen faalden. Uiteindelijk pakten chirurgen de tang erbij — en ja hoor, met redelijk wat gepruts kwamen alle batterijen eruit. Ze waren zwart als pek van binnenuit aangevreten materiaal. Dat ruikt nergens naar, letterlijk én figuurlijk.
Complicaties laten zich niet lang wachten
Toch was het leed nog lang niet voorbij. Tien dagen later was de man terug — nu met zwelling en vieze afscheiding. De dokters moesten opnieuw opereren, deze keer via een incisie in de penishuid. Verschillende pus- en vochtophopingen stroomden eruit: volgens de artsen viel de schade vies tegen.
Uiteindelijk bleek een flink deel van de plasbuis dusdanig afgestorven dat het weggesneden moest worden. Oorspronkelijk dachten de artsen aan een reconstructie in drie rondes verspreid over zes maanden — maar het letsel was te ernstig. Ze besloten het reconstrueren te staken.
Wat leert Nederland hiervan?
- Risico op necrose en infectie: Medische spoed is geboden, batterijen in lichaamsopeningen zijn écht gevaarlijk. Ook in Rotterdam of op Texel.
- Alternatieven zoeken: Hebt u erectieproblemen? Praat met uw huisarts of check klinieken als Andros — maar blijf uit de batterijlade!
- Durf schaamte te doorbreken: Blijf niet doormodderen met gevaarlijke experimenten. Uw gezondheid is belangrijker.
- Voor professionals: Altijd direct corrosieve schade uitsluiten bij zulke gevallen. Wacht niet te lang met verwijzen.
Pikant detail
Je verwacht zulke verhalen eerder uit de krochten van Reddit dan uit een serieus medisch archief. Maar het brengt één ding glashelder: knoopbatterijen horen in je afstandsbediening — niet in je lichaam.
We mogen hopen dat dit onderzoek vooral als afschrikwekkend voorbeeld dient. Want voor je het weet ben je in een mum van tijd van gezonde nieuwsgierigheid naar een spoedoperatie in het meest kwetsbare deel van je lichaam gegaan.
