Stel je even voor: je bent aan het meehelpen bij een archeologische opgraving ergens in Noord-Frankrijk en ineens vind je een oud flesje — niet zomaar afval, maar een echte flessenpost met een brief van twee eeuwen terug. Precies dat overkwam een groep vrijwilligers afgelopen maand. Soms denk je echt dat de geschiedenis zich op de meest onverwachte manieren openbaart.
Het glazen flesje, keurig afgesloten, lag verborgen in een aarden pot in een eeuwenoud Gallisch dorp in de regio Normandië. De brief zat er nog strak opgerold in — een zeldzaam gelukje. Wat volgde? Iedereen op het terrein stond per direct in de ‘Indiana Jones-modus’.
Wie zat erachter? Even voorstellen: P.J Féret
De afzender was P.J Féret, een archeoloog uit Dieppe (bij locals gewoon bekend van z’n vismarkt en die grote kliffen). Féret schreef het bericht in januari 1825, toen hij zelf onderzoek deed op het terrein van de Cité de Limes — ook wel Caesar’s Kamp genoemd. Volgens de BBC bevatte de boodschap een soort dagboekfragment:
“P.J Féret, afkomstig uit Dieppe, lid van verschillende intellectuele verenigingen, heeft hier in januari 1825 opgravingen verricht. Hij zet zijn onderzoek voort op dit uitgestrekte terrein, bekend als de Cité de Limes ofwel Caesar’s Camp.”
Een vondst die zelfs doorgewinterde onderzoekers verraste
De gemeente Eu (Noord-Normandië) was direct enthousiast en plaatste een foto van de vondst op hun Facebook-pagina. En niet alleen de lokale kranten hadden het erover — zelfs medewerkers van L’Obs en Ouest-France kwamen een kijkje nemen. Guillaume Blondel, hoofd archeologische dienst in Eu, vertelde:
“Dit is echt zo’n magisch moment. Natuurlijk weten we dat er vroeger opgravingen zijn geweest, maar een boodschap van 200 jaar oud — dat verwacht je gewoon niet.”
Normaal kom je tijdscapsules vooral tegen bij verbouwingen aan oude huizen — timmerlieden laten wel eens iets achter voor ‘de volgende generatie’. Maar in de archeologische wereld is het, zelfs anno 2025, uitzonderlijk zeldzaam. Eigenlijk gaan de meeste archeologen ervan uit dat niemand na hen nog iets kan vinden. Tja, realiteit is soms gewoon spannender dan Netflix.
Waarom is zo’n ontdekking zo bijzonder?
- Je krijgt een rechtstreeks inkijkje in de denkwijze én gewoontes van toen.
- Het bevestigt dat archeologie steeds opnieuw geschreven wordt.
- Het inspireert mensen om toch eens mee te doen aan een lokale opgraving of open dag.
Dus mocht u deze zomer richting Normandië gaan: wie weet ligt er in de bossen rond Eu nog zo’n stukje verborgen geschiedenis op u te wachten. De vrijwilligers blijven ondertussen graven, hopend op de volgende verrassing — en misschien een vergeten flesje cider uit 1825.
